1. Hou het kort en krachtig

Een nap van max. 20 minuten, liefst tussen 13u en 15u, is ideaal. “Langer dan dat, en je belandt in een diepere slaapfase waardoor je je nadien suf voelt,” zegt Kilkenny. Onderzoek linkt langere dutjes trouwens aan een hogere BMI, hoge bloeddruk en andere gezondheidsrisico’s.

2. Comfort is key (maar niet te comfy)

Een bed mag, maar de zetel is beterr. Te cozy en je bent vertrokken voor een siësta van twee uur. De zetel is ideaal: zacht genoeg om weg te dommelen, maar niet zó comfy dat je je wekker negeert.

3. Zoek het donker op

Een koele, verduisterde kamer helpt je lijf signaleren dat het rusttijd is. Te veel licht of een onaangename temperatuur kunnen je dutje saboteren. Bonuspuntje van Dr. Kilkenny: draag losse, comfortabele kleren.

4. Laat de koffie staan (of... net niet?)

Koffietje rond de middag? Beter niet vlak voor je dutje, zegt Kilkenny. Caffeine houdt je wakker en blokkeert je slaaphonger. Toch zweren sommige slaapexperten bij een coffee nap: eerst koffie, dan 20 minuten slapen. Tegen dat je wakker wordt, begint de cafeïne te werken. Twee vliegen in één klap – maar da’s misschien voor de gevorderde nappers onder ons.

Doe je elke dag een dutje?

Opgelet: als je élke namiddag echt moet dutten om wakker te blijven, kan dat een signaal zijn dat je ’s nachts niet genoeg of niet goed slaapt. Af en toe wat loom zijn tussen 13u en 15u is normaal, maar chronische middagdipjes wijzen mogelijk op een onderliggend slaapprobleem.

Een studie uit het tijdschrift Personality and Individual Differences koppelt de frequentie van de ick aan narcistische trekjes. Onderzoekers ondervroegen 125 mensen (zowel mannen als vrouwen tussen 24 en 72 jaar) over hun datingervaringen en lieten hen persoonlijkheidstesten invullen. Wat bleek? Mensen met narcistische kenmerken bleken sneller af te knappen op kleine imperfecties bij een date.

Dat gevoel van afkeer – of dat nu gaat om de manier waarop iemand praat, lacht of ademt – komt volgens gedragsexpert Dr. Kyra Bobinet uit een deel van je brein dat geprogrammeerd is om ‘afknappers’ te spotten. "Het is een soort negativity radar die probeert te voorspellen of iets gaat mislukken", zegt ze.

Opvallend: vrouwen ervaren de ick vaker dan mannen. Dat zou volgens National Geographic kunnen komen omdat vrouwen gemiddeld gevoeliger zijn voor dingen die hen ‘gross’ doen voelen.

Toch waarschuwen experts om niet té snel te oordelen. Studieauteur Eliana Saunders zegt: “Voordat je iemand dumpt omdat zijn voeten bungelen op een stoel, stel jezelf de vraag: ligt het aan hen… of aan mij?” Misschien is je ick gewoon een mini-afknapper. Of misschien verwacht je onbewust een soort perfectie die niemand waar kan maken.

Kortom: check jezelf voor je weer swipet. Misschien is het niet je date die de ick is… maar jij.

De zin? “Waarom kan je niet meer zijn zoals [iemand anders]?” Of het nu gaat om een ex, de partner van een vriend(in) of zelfs een vroegere versie van je partner: het effect is hetzelfde. Travers noemt het de death-by-comparison-effect. En spoiler: dat eindigt zelden goed. “Je zegt eigenlijk: jij bent niet genoeg, en iemand anders zou dit beter doen.”

Wat volgt? Onzekerheid, afstand en een groeiend gevoel dat je moet bewijzen dat je goed genoeg bent — terwijl liefde net gaat over jezelf kunnen zijn.

Volgens Travers is het grootste probleem niet de vergelijking zelf, maar het feit dat mensen zich niet veilig genoeg voelen om hun echte gevoelens te delen. Ze durven niet zeggen wat hen stoort, en gooien er dan maar iets kwetsends uit.

Dus, volgende keer dat je ruzie hebt met je partner: skip de vergelijkingen. Communiceer eerlijk, zonder verwijten: je relatie zal je dankbaar zijn.