Enter The Shoutlet: een mini-kussen van memory foam dat speciaal ontworpen is om in te schreeuwen, zonder dat je buren of kotgenoten denken dat er iets mis is. Volgens het merk werkt het als een soort stressbal, maar dan voor je stem. Je schreeuwt al je frustraties eruit, terwijl het kussen het geluid dempt.

De wetenschappelijke bewijzen voor “scream therapy” zijn beperkt, al bestaat het al sinds de jaren ’70. Sommige psychologen geloven dat het kan helpen als tijdelijke ontlading, maar waarschuwen ook dat je jezelf kan aanleren om bij stress agressief te reageren. Niet ideaal dus, als je structureel rust zoekt.

Toch is er ook de funfactor. Journalisten van de New York Post testten The Shoutlet uit en waren positief verrast: ze voelden zich opgelucht, minder gespannen en zelfs een beetje blij. “Ik dacht dat ik me awkward ging voelen, maar eigenlijk was het net grappig en bevrijdend,” klonk het.

Voor wie het eens wil proberen: The Shoutlet kost $29,99 (zo'n 28 euro) en is voorlopig alleen online te koop.

Een studie uit het tijdschrift Personality and Individual Differences koppelt de frequentie van de ick aan narcistische trekjes. Onderzoekers ondervroegen 125 mensen (zowel mannen als vrouwen tussen 24 en 72 jaar) over hun datingervaringen en lieten hen persoonlijkheidstesten invullen. Wat bleek? Mensen met narcistische kenmerken bleken sneller af te knappen op kleine imperfecties bij een date.

Dat gevoel van afkeer – of dat nu gaat om de manier waarop iemand praat, lacht of ademt – komt volgens gedragsexpert Dr. Kyra Bobinet uit een deel van je brein dat geprogrammeerd is om ‘afknappers’ te spotten. "Het is een soort negativity radar die probeert te voorspellen of iets gaat mislukken", zegt ze.

Opvallend: vrouwen ervaren de ick vaker dan mannen. Dat zou volgens National Geographic kunnen komen omdat vrouwen gemiddeld gevoeliger zijn voor dingen die hen ‘gross’ doen voelen.

Toch waarschuwen experts om niet té snel te oordelen. Studieauteur Eliana Saunders zegt: “Voordat je iemand dumpt omdat zijn voeten bungelen op een stoel, stel jezelf de vraag: ligt het aan hen… of aan mij?” Misschien is je ick gewoon een mini-afknapper. Of misschien verwacht je onbewust een soort perfectie die niemand waar kan maken.

Kortom: check jezelf voor je weer swipet. Misschien is het niet je date die de ick is… maar jij.

De zin? “Waarom kan je niet meer zijn zoals [iemand anders]?” Of het nu gaat om een ex, de partner van een vriend(in) of zelfs een vroegere versie van je partner: het effect is hetzelfde. Travers noemt het de death-by-comparison-effect. En spoiler: dat eindigt zelden goed. “Je zegt eigenlijk: jij bent niet genoeg, en iemand anders zou dit beter doen.”

Wat volgt? Onzekerheid, afstand en een groeiend gevoel dat je moet bewijzen dat je goed genoeg bent — terwijl liefde net gaat over jezelf kunnen zijn.

Volgens Travers is het grootste probleem niet de vergelijking zelf, maar het feit dat mensen zich niet veilig genoeg voelen om hun echte gevoelens te delen. Ze durven niet zeggen wat hen stoort, en gooien er dan maar iets kwetsends uit.

Dus, volgende keer dat je ruzie hebt met je partner: skip de vergelijkingen. Communiceer eerlijk, zonder verwijten: je relatie zal je dankbaar zijn.