Een vrouw vertelde bijvoorbeeld aan The Mirror hoe ze dankzij AI minder ruzie maakt met haar vriend. Ze gebruikte het niet om ‘advies’ te krijgen, maar om haar gedachten beter te verwoorden, spanningen te ontmijnen en zijn standpunt beter te begrijpen. “Het was alsof ik tegen een robot aan het klagen was, maar het werkte,” zegt ze. “We konden weer normaal praten.”

AI geeft je geen standaardrelatietips, maar helpt je om dingen op een rustige manier te formuleren en dat kan al een groot verschil maken. Zeker als je het vergelijkt met vrienden die vooral zeggen wat je wil horen. “Het kiest geen kant, en dat is soms net beter dan iemand bellen die sowieso zegt dat jij gelijk hebt.”

Toch is niet iedereen overtuigd. Zo deelde een jongen op Reddit dat zijn vriendin AI té vaak begon in te schakelen bij discussies. “Het voelt alsof ik plots ook moet discussiëren met een robot die haar kant kiest,” schreef hij.

Experts waarschuwen ook: AI is geen vervanging voor echte therapie. Psychologen kunnen veel beter inspelen op emoties en de diepere lagen van een relatie. Maar als een chatbot je helpt om kalm te blijven tijdens een discussie, waarom niet?

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.