Zolang je masturbeert omdat je er zin in hebt (en niet omdat je het móét doen), zit je goed. Het wordt pas een probleem als het je leven begint te beïnvloeden. Denk aan stress, problemen op school of werk, of spanningen in relaties. In dat geval spreken experts van dwangmatig seksueel gedrag of ‘seksverslaving’ waarbij seksuele fantasieën, verlangens of handelingen zó overheersen dat je er geen controle meer over hebt. Dit kan zich uiten in overmatig masturberen, maar ook in pornoverslaving of risicovol seksueel gedrag

.Is het slecht voor je voortplanting? Nope. Volgens de Mayo Clinic heeft vaak masturberen géén negatieve invloed op je vruchtbaarheid. Sommige studies tonen zelfs aan dat regelmatig klaarkomen (of dat nu via seks of solo is) gezond is voor je spermakwaliteit, zolang je het niet extreem vaak doet in een korte periode.Masturbatie is op zich niet gevaarlijk. Maar als je heel vaak, of nogal enthousiast te werk gaat, kun je last krijgen van een gevoelige huid of schuurplekken. Ook lichte zwelling kan voorkomen, maar dat trekt meestal vanzelf weer weg, volgens Medical News Today. Zolang je geen pijn ervaart en je lichaam voldoende rust geeft, is er dus niets aan de hand.

Conclusie: relax! Je hoeft je écht geen zorgen te maken als je vaak masturbeert. Er is geen “juiste” frequentie, het gaat erom dat jij je er goed bij voelt. Dus: voel je niet schuldig, leer je lichaam kennen, en doe vooral wat voor jou werkt.

Baidu, de ‘Google van China’, heeft namelijk een patent aangevraagd voor een AI-systeem dat dierenklanken zou kunnen vertalen naar menselijke taal. Jep, letterlijk blaf naar babbel.

De technologie zou gebruik maken van AI om geluiden, gedrag en zelfs fysieke signalen van dieren te analyseren. Op basis daarvan probeert het systeem te achterhalen hoe het dier zich voelt, en wat het eigenlijk wil zeggen. Denk aan: “Ik ben blij dat je thuis bent!” of “Gast, waar blijft mijn eten?”

Het idee zit nog in de onderzoeksfase, maar Baidu zegt dat er nu al veel interesse is. En da’s niet zo gek: eerdere pogingen om dierentaal te begrijpen, zoals honden die met knopjes communiceren, gingen al vaak viraal. Alleen zou dit project nog een stap verder gaan: echte vertaling, met woorden en al.

Niet alleen honden en katten komen aan bod. Onderzoekers van Project CETI proberen momenteel zelfs het mysterieuze geklik van potvissen te ontcijferen. Ja, die dieren zouden een soort fonetisch alfabet hebben.

Of we binnenkort écht een gesprek kunnen voeren met onze viervoeter? Nog niet meteen. Maar het feit dat er technologie in de maak is om het te proberen, is op z’n minst… woef-waardig.

Het Amerikaanse bedrijf Contraline heeft een gel ontwikkeld, ADAM, die in de zaadleider geïnjecteerd wordt. Geen hormonen, maar een hydrogel die simpelweg de doorgang van zaadcellen blokkeert. Die zaadcellen worden daarna vanzelf afgebroken door het lichaam. De gel blijft twee jaar zitten en verdwijnt daarna vanzelf weer, waardoor de vruchtbaarheid terugkeert.

Op papier klinkt het als een gamechanger, zeker omdat de verantwoordelijkheid voor anticonceptie vaak op vrouwen valt. Maar er is één ding waar niet iedereen even warm van wordt: de manier waarop het ingebracht wordt. Jep, het moet geïnjecteerd worden in de zaadleider. Gelukkig wel onder lokale verdoving. Licht ongemakkelijk? Misschien. Maar pijnlijk? Niet echt, zeggen de onderzoekers.

Volgens Dr. Alexander Pastuszak, hoofdarts bij Contraline, willen ze vooral “een anticonceptie-optie bieden voor mannen die twee jaar meegaat, veilig is én omkeerbaar.” Twee testpersonen zitten ondertussen aan hun tweede jaar en nog steeds geen zaadcellen te bespeuren. Klinkt veelbelovend.

Toch is het ADAM-implantaat nog niet meteen te vinden bij je huisarts: het zit nog in de testfase. Maar het feit dat dit überhaupt al bestaat, opent de deur naar meer gelijkwaardige anticonceptiemethodes. Ook een mannelijke pil, die de aanmaak van zaadcellen blokkeert via vitamine A, zit in de pijplijn. Bij muizen was die voor 99% effectief.