Onderzoekers uit China doken in een gigantische dataset van Amerikaanse volwassenen en kwamen tot een opvallende conclusie: mensen die minstens één keer per week seks hebben, voelen zich mentaal beter. Sterker nog, wie het één tot twee keer per week doet, heeft tot 24% minder kans op depressieve gevoelens dan mensen die minder dan één keer per maand seks hebben.

Ze bekeken data van bijna 15.000 mensen tussen 20 en 59 jaar. Naast hoe vaak ze seks hadden, keken de onderzoekers ook naar hun scores op een depressietest. Zelfs als ze rekening hielden met dingen als leeftijd, gezondheid en inkomen, bleef hetzelfde beeld: vaker seks staat gelijk aan minder depressie.

Maar, het is niet zo dat je ineens elke dag moet gaan rampetampen. Meer dan twee keer per week lijkt namelijk niet nog extra mentaal voordeel te geven. De ideale frequentie ligt dus rond de één à twee keer per week.

De link tussen seks en een beter humeur was trouwens vooral sterk bij jongvolwassenen (20-39 jaar), mensen zonder zorgverzekering, en bij Mexican American en niet-Spaanse witte deelnemers. Of je nu man of vrouw bent, rijk of minder rijk, maakte niet zoveel uit.

Let op: dit onderzoek zegt niet dat minder seks je depressief maakt of andersom. Het is gewoon een verband, geen oorzakelijk verband. En het hield geen rekening met dingen als of je een happy relatie hebt of op wie je valt.

Wat wel duidelijk is: seks kan helpen om stress te verlagen, je dichter bij je partner te brengen en die feel-good stofjes in je hersenen te boosten. Volgens de onderzoekers zou seksuele gezondheid dus best vaker besproken mogen worden bij mentale problemen. Maar for real: het moet wel goed voelen voor jou en je partner, het is geen verplichting.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.