In het Royal London Hospital zien artsen bijna elke week een nieuw geval van lachgasmisbruik. Patiënten kunnen niet lopen, vallen of verliezen het gevoel in hun voeten of handen. Sommigen hebben zenuwgerelateerde blaas- of darmproblemen, of kampen met een aandoening waardoor ze hun plas of ontlasting niet kunnen binnenhouden.

“Het gaat om jonge mensen. Vaak tieners of twintigers”, zegt neuroloog Alastair Noyce tegen BBC. “In de afgelopen twaalf maanden is het aantal gevallen ernstig toegenomen. Als je lachgasgebruik en symptomen ontwikkelt, stop dan onmiddellijk en zoek snel medische hulp.”

Familiegeschiedenis

Een van de belangrijkste risicofactoren voor verslaving is een familiegeschiedenis van verslaving. Als je ouders, grootouders of andere familieleden verslaafd zijn aan alcohol, drugs of gokken, dan heb je zelf ook een hoger risico om verslaafd te raken. Dit komt doordat verslaving deels genetisch bepaald is en doorgegeven kan worden via familieleden.

Impulsiviteit en beloningsgevoeligheid

Mensen die impulsief zijn en een hoge beloningsgevoeligheid hebben, zijn vaak meer geneigd om verslaafd te raken. Impulsiviteit kan leiden tot het nemen van risico's en het negeren van de mogelijke gevolgen van verslavend gedrag. Mensen met een hoge beloningsgevoeligheid hebben meer kans om op zoek te gaan naar nieuwe, opwindende ervaringen, waaronder die met potentieel verslavende stoffen of gedragingen.

Stress

Stressvolle gebeurtenissen en traumatische ervaringen kunnen ook bijdragen aan verslavingsgevoeligheid. Mensen die stress ervaren kunnen op zoek gaan naar manieren om zichzelf te kalmeren of te verdoven, en verslavende stoffen of gedragingen kunnen daarvoor gebruikt worden.

Sociale omgeving

De sociale omgeving waarin iemand zich bevindt kan ook bijdragen aan verslavingsgevoeligheid. Als mensen in een omgeving zijn waarin drugsgebruik, alcoholmisbruik of ander verslavend gedrag de norm is, kan het moeilijk zijn om te weerstaan aan deze druk en niet mee te doen.

Hoe herken je dat je verslavingsgevoelig bent?

Als je je zorgen maakt dat je verslavingsgevoelig bent, zijn er een aantal signalen om op te letten:

• Je voelt je vaak aangetrokken tot risicovol gedrag, zoals drugsgebruik, overmatig drinken, gokken of roekeloos rijden.
• Je hebt moeite om je impulsen te beheersen, zoals het eten van junkfood, roken of online gokken.
• Je hebt al eerder verslavingsproblemen gehad, of je hebt een familiegeschiedenis van verslaving.
• Je ervaart veel stress of hebt traumatische ervaringen gehad die je moeilijk kan verwerken.
• Je merkt dat je steeds meer nodig hebt om dezelfde beloning of kick te krijgen, wat kan wijzen op een opbouwende tolerantie voor een stof of gedrag.
• Je hebt moeite om te stoppen met het gebruik van een stof of gedraging, zelfs als je weet dat het schadelijk is voor je gezondheid, relaties, werk of financiën.
• Je hebt ontwenningsverschijnselen als je stopt met het gebruik van een stof, zoals trillen, zweten, misselijkheid, prikkelbaarheid of angst.

Als je een of meer van deze signalen herkent, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken om te voorkomen dat je verslavingsproblemen verergeren. Verslaving is iets zeer complex en gaat niet vanzelf over, maar met de juiste behandeling kan het worden beheerd en overwonnen.

Het is belangrijk om te onthouden dat verslavingsgevoeligheid geen veroordeling is tot een leven van verslaving. Door bewust te zijn van je risico's en hulp te zoeken als dat nodig is, kun je stappen zetten om een gezonder en evenwichtiger leven te leiden.

Er zijn verschillende organisaties in Vlaanderen die hulp bieden bij verslavingsproblemen. Hier zijn enkele opties:

• De DrugLijn: Dit is een gratis en anonieme hulplijn waar je terecht kunt voor informatie, advies en ondersteuning bij problematisch middelengebruik.
• JAC's: Jongeren Advies Centra bieden informatie en advies over verschillende onderwerpen, waaronder verslaving. JAC's zijn er voor jongeren tussen 12 en 25 jaar en je kunt er terecht zonder afspraak.
• Awel: Ook bij Awel kan je terecht als je met vragen zit. Elk gesprek is gratis en anoniem.

Het is belangrijk om te weten dat er altijd hulp beschikbaar is en dat je er niet alleen voor staat. Als je problemen ervaart met verslaving, aarzel dan niet om hulp te zoeken bij een van deze organisaties of bij je huisarts. Praten met vrienden, familie of leerkrachten kan ook al een goede eerste stap zijn.

Er zijn verschillende verhalen over hoe de term ‘420’ is ontstaan, maar de populairste theorie wijst terug naar 1971, door een groep tieners aan de San Rafael High School in Californië.

De groep, die zichzelf ook wel de ‘Waldos' noemde, sprak dagelijks af om 4u20 ‘s middags om ongestoord wiet te roken. Hun dagelijkse afspraak kreeg al snel de code ‘420 Louis’, die verwees naar het tijdstip en de locatie (standbeeld van de Franse bioloog Louis Pasteur). Na verloop werd de geheime code verder afgekort tot ‘420’ en werd het gebruikt voor alles wat met de drug te maken had.

Verspreiding van de geheime code

Oorspronkelijk werd ‘420’ enkel onder de groep gebruikt, maar de code won al snel aan populariteit toen het zich verspreidde tot andere delen van Californië en zelfs daarbuiten.

Hoewel ‘420’ door de Waldos werd bedacht, is er ook een andere theorie over de oorsprong van de code. Volgens sommigen is ‘420’ afgeleid van de politiecode die wordt gebruikt om cannabis gerelateerde te rapporteren in de VS. Dat zou kunnen verklaren waarom sommige mensen ‘420’ gebruiken om een cannabisactiviteit aan te duiden zonder het expliciet te vermelden.

Internationale dag van de wiet

Nu is ‘420’ uitgegroeid tot een internationaal moment op 20 april. Een dag waarop cannabisproducenten en -consumenten samenkomen. Voorstanders van cannabis maken van deze dag ook gebruik om te pleiten voor de legalisatie van de drug.