1. Je brein blijft “aan”

Volgens slaaponderzoekers van het UZ Leuven zorgt het blauwe licht van je scherm ervoor dat je hersenen denken dat het nog dag is. Dat licht remt de aanmaak van melatonine, het hormoon dat je helpt om slaperig te worden. Resultaat: je valt trager in slaap en je slaapkwaliteit daalt, zelfs als je denkt dat je “er goed tegen kunt”.

2. Je slaapcyclus raakt in de war

Wie vaak tot laat scrolt, mist de eerste diepe slaapfase. De fase waarin je lichaam herstelt en je geheugen informatie opslaat. Een studie van Harvard toonde aan dat mensen die vlak voor het slapengaan schermtijd hadden, gemiddeld 14 minuten langer wakker bleven en 23% minder REM-slaap hadden. En die REM-fase is cruciaal voor focus, creativiteit en emotionele balans.

3. Je stressniveau stijgt

Je telefoon is niet neutraal: notificaties, likes of zelfs ghosting kunnen je stresshormoon (cortisol) boosten. En wie met stress gaat slapen, wordt minder uitgerust wakker. Volgens de Universiteit van Göteborg rapporteerden jongeren die hun gsm naast hun bed hielden meer vermoeidheid, hoofdpijn en concentratieproblemen dan zij die hun telefoon buiten hun kamer lieten.

4. Je brein linkt je bed met scrollen, niet met slapen

Cognitieve gedragstherapeuten waarschuwen dat je brein associaties opbouwt: als je in bed ligt en steeds scrollt, leert je lichaam dat “bedtijd = schermtijd”. Daardoor wordt het moeilijker om te ontspannen zodra je effectief wil slapen.

5. Je mist de reset-fase van je hersenen

’s Nachts voert je brein letterlijk een schoonmaak uit: het verwijdert afvalstoffen die zich overdag opstapelen. Te weinig of onderbroken slaap verstoort dat proces, wat op lange termijn gelinkt wordt aan verminderde concentratie, slechter geheugen en zelfs depressieve gevoelens.

Wat wél helpt

• Leg je telefoon een uur voor het slapengaan weg. Of gebruik een bedtime-reminder (werkt écht).

• Gebruik blauwlichtfilters of nachtmodus. Minder fel licht = minder verstoring.

• Zet je wekker op een ander toestel. Zo heb je geen excuus om je gsm naast je bed te houden.

• Probeer iets anders voor het slapengaan. Een boek, podcast of ademhalingsoefening is beter voor je brein dan doomscrollen.

Kortom: het zijn niet alleen die “mystieke stralingen” waar je je zorgen over moet maken. Je telefoon is gewoon te slim en houdt je brein langer wakker dan goed voor je is.

Onderzoekers van de Swinburne University of Technology hebben nu uitgezocht waarom sommige mensen er meer last van hebben dan anderen. Hun conclusie: wie van nature gevoelig is voor stress of sombere gevoelens, heeft meer kans om in de klauwen van hangxiety te belanden.

Dat komt omdat alcohol in eerste instantie een kalmerend effect heeft. Het onderdrukt je stressreacties en maakt je even relaxter. Maar zodra je lichaam begint af te kicken van die stoffen, slaat de balans om. Je brein krijgt als het ware een chemische whiplash, waardoor angst en onrust keihard terugkomen.

En het gaat nog verder: mensen die drinken om stress te vergeten, belanden sneller in een vicieuze cirkel. Ze drinken om zich beter te voelen, krijgen nadien nog meer angstgevoelens, en grijpen daardoor opnieuw naar alcohol.

Ook de soort drank speelt een rol. Donkere sterke dranken zoals whisky of rum zouden de hangxiety verergeren door hun effect op de bloedsuikerspiegel. Rode wijn bevat stoffen die angst kunnen opwekken, en zoete cocktails doen er nog een schepje bovenop.

De beste remedie? Water drinken, goed slapen en vooral: geen ‘hair of the dog’-trucjes. Nog een pint drinken om je kater te verlichten, stelt het probleem enkel uit.

1. Je brein is letterlijk verslaafd aan je ex

Volgens neurowetenschapper Helen Fisher (Rutgers University) vertoont ons brein na een breuk gelijkaardige patronen als bij afkickverschijnselen. Liefde activeert hetzelfde beloningssysteem als drugs: dopamine, oxytocine, adrenaline. Wanneer dat plots stopt, snakt je brein naar dezelfde ‘rush’. Even hun profiel bekijken kan dan aanvoelen als een mini-shotje van wat je ooit had.

2. We willen controle (of closure)

Een break-up komt vaak met onzekerheid: Doet die ander het beter dan ik? Heeft hij of zij iemand nieuw? Door te stalken proberen we die controle terug te krijgen. Klinisch psycholoog Dr. Ramani Durvasula legt uit dat dit gedrag gelinkt is aan de behoefte om ons eigen ego te beschermen. “We vergelijken onszelf om te bevestigen dat we ook verder kunnen,” zegt ze.

3. Het algoritme speelt mee

Zelfs als je wil stoppen, maakt het internet het niet makkelijk. TikTok, Instagram en Snapchat weten precies wat (of wie) je wil zien. Zodra je één keer op hun naam klikt, gooit het algoritme hun content opnieuw in je feed. Resultaat: je brein krijgt steeds nieuwe triggers om ‘even te kijken’.

4. Nostalgie verkoopt (ook emotioneel)

Onderzoek van Psychology Today toont aan dat nostalgie ,zelfs naar slechte relaties, tijdelijk troostend werkt. Herinneringen aan ‘de goede momenten’ activeren het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor emotioneel comfort. Maar dat effect is kort: hoe vaker je kijkt, hoe moeilijker het wordt om echt los te laten.

5. We zoeken bevestiging, niet per se de persoon

Vaak mis je niet de ex zelf, maar het gevoel dat iemand je kende, appte, en aandacht gaf. Volgens relatietherapeut Esther Perel draait het stalkgedrag vooral om zingeving: “We proberen via de ander te begrijpen wie we zelf waren in die relatie.”

Wat kan je eraan doen?

Er is geen shame in een kleine check, maar als je merkt dat je dagelijks kijkt of hun stories blijft refreshen, helpt het om even afstand te nemen. Zet hun account op ‘mute’, verwijder oude chats, of vraag jezelf af waarom je kijkt. Vaak zegt dat meer over jouw herstelproces dan over hen.

Want ja, we doen het allemaal. Maar echt verdergaan begint pas wanneer je je nieuwsgierigheid niet meer hoeft te stillen. Zelfs niet om 1u ’s nachts met je telefoon onder de lakens.