De term heeft eigenlijk twee betekenissen. Sommige singles beperken op datingapps hun zoekradius tot één specifieke buurt of stad, bijvoorbeeld omdat ze enkel iemand willen leren kennen in hun omgeving. Da’s op zich nog redelijk onschuldig.

Maar het kan ook iets toxischer zijn: mensen die enkel een relatie hebben binnen hun eigen postcode, maar zich “single” gedragen zodra ze zich daarbuiten begeven. Denk: in Gent ben je zogezegd een koppel, maar op citytrip in Barcelona plots niet meer.

Volgens The New York Post doen sommigen dit uit pure gemakzucht: daten met iemand dichtbij voelt gewoon makkelijk. Maar dat kan ook betekenen dat de relatie vooral draait om gemak, niet om echte interesse. Je hoeft dus geen genoegen te nemen met iemand die alleen ‘verliefd’ is binnen een straal van vijf kilometer.

Een drankje hier, een hapje daar… Voor je het weet, ben je makkelijk meer dan €80 kwijt op één avond. Geen wonder dat veel twintigers hun geld liever sparen dan het uitgeven aan een Tinderdate die misschien toch niets wordt.

Ook wie wél een relatie heeft, voelt de financiële druk. Zo’n 1 op de 4 koppels geeft toe sneller te gaan samenwonen. Niet per sé uit liefde, maar omdat het goedkoper is. Huur, boodschappen en energie delen bespaart nu eenmaal flink wat geld. Toch waarschuwt seksuologe Natassia Miller dat dat niet altijd slim is. “Samenwonen om financiële redenen zet gemak boven emotionele connectie,” zegt ze. “Zo ontstaan ‘financiële koppels’, waarbij geld en rekeningen de relatie bij elkaar houden in plaats van echte compatibiliteit.”

En eerlijk? Het verbaast niet echt. Volgens matchmakingdienst Tawkify zou bijna de helft van de jongeren liever financieel stabiel zijn dan een relatie hebben. Liefde is leuk, maar een betaalbare huur is blijkbaar nóg aantrekkelijker.