Maar wat zegt de wetenschap? Want hoe leuk die theorie ook klinkt, er zijn ook gewoon medische en genetische redenen waarom sommige mensen een leven lang zonder gips of krukken doorwandelen.

1. Je genen werken in je voordeel

De sterkte van je botten zit deels in je DNA. Sommige mensen hebben van nature een hogere botdichtheid dankzij genetische mutaties, terwijl anderen net een verhoogd risico lopen op aandoeningen zoals osteoporose. Ook hormonen zoals oestrogeen en testosteron spelen een rol: te weinig testosteron = zwakkere botten.

2. Je eetpatroon doet ertoe

Calcium en vitamine D zijn dé bouwstenen voor sterke botten. Denk: zuivel, broccoli, tofu, noten en verrijkte plantaardige melk. Als je elke dag wat van dat lekkers binnenkrijgt, scoor je punten bij je skelet. Volgens het Belgische Voedingsinformatiecentrum heeft een volwassene zo’n 950 mg calcium per dag nodig.

3. Je levensstijl beschermt je

Wie veel sport, versterkt z’n botten. Maar ironisch genoeg loop je door sport ook meer risico op blessures. Aan de andere kant: als jij net iemand bent die niet van het skateboard of de monkey bars dondert, dan spaar je sowieso al wat breuken uit.

4. Leeftijd doet iets met je skelet

Vanaf je dertigste begint je botdichtheid af te nemen. En tijdens de menopauze neemt het risico op breuken nog toe door dalende oestrogeenwaarden. Dus zelfs als je tot nu toe gespaard bleef, kan dat in de toekomst nog veranderen.

5. Soms is het gewoon puur geluk

Je kan gezond eten, regelmatig bewegen en alsnog je arm breken tijdens een ongelukkige val in de badkamer. En omgekeerd: sommige mensen slingeren heel hun jeugd over trapleuningen zonder ooit iets te breken. Daar zit misschien geen spirituele betekenis achter, maar wél een flinke portie geluk.

Of het nu komt door karma, calcium of gewoon toeval: wie tot nu toe heelhuids door het leven ging, mag zich sowieso gelukkig prijzen. En als je dit leest terwijl je op de trap staat: pas op waar je loopt.

Ziet je onderkant er plots wat anders uit dan normaal? Kleine witte stipjes of vlekjes op je geslachtsdelen kunnen er best verontrustend uitzien, maar vaak is er geen reden tot paniek. In veel gevallen gaat het om Fordyce spots: een totaal onschuldige huidafwijking die bij zo’n 80% van de mensen voorkomt.

Volgens de Britse arts Andrew Hart-Pinto (JHP Medical UK) zijn Fordyce spots simpelweg zichtbare talgklieren die wat groter zijn geworden. “Ze zijn niet besmettelijk en geen soa", benadrukt hij. Ze kunnen zowel op je lippen als op je geslachtsdelen verschijnen, meestal vanaf de puberteit wanneer je hormonen veranderen.

Toch raadt de dokter aan om bij twijfel even langs te gaan bij je huisarts. “Als er plots nieuwe vlekjes verschijnen, is het beter om ze te laten checken. In het begin kunnen sommige soa’s er gelijkaardig uitzien, dus zekerheid is belangrijk”, zegt hij.

Wat je niet moet doen: eraan prutsen of proberen uit te knijpen. Dat kan voor littekens of infecties zorgen. Wie ze om esthetische redenen wil laten verwijderen, kan dat wel laten doen via laser of kleine chirurgische behandelingen.

Meestal is het dus niks om je zorgen over te maken, maar bij plots nieuwe of vreemde vlekjes geldt altijd: laat er even een dokter naar kijken. Liever gerustgesteld dan onnodig ongerust.

Volgens de Britse apotheeksite MedExpress zou twee derde van de mannen met erectieproblemen aangeven dat porno er iets mee te maken heeft. De reden? Wie vaak pornografische beelden bekijkt, zou op den duur ongevoeliger worden voor echte seksuele prikkels, wat het moeilijker maakt om opgewonden te raken of een erectie te behouden.

De discussie kreeg extra aandacht nadat presentator Ore Oduba onlangs vertelde over zijn dertig jaar durende pornoverslaving, die volgens hem zijn leven “compleet verwoestte”. Zijn verhaal legde een groter probleem bloot: jonge mensen die al op erg jonge leeftijd toegang krijgen tot expliciete content.

Uit het onderzoek blijkt dat 82 procent van de Britse mannen porno kijkt, en dat een derde al vóór hun vijftiende voor het eerst volwassen content zag. Meer dan de helft zegt dat het hun relaties negatief heeft beïnvloed, en 62 procent geeft toe dat hun mentale gezondheid eronder lijdt, met gevoelens van schuld, schaamte en zelfs verslaving tot gevolg.

Wat extra verontrustend is: een deel van de respondenten bekent porno te kijken op ongepaste plaatsen – van het werk tot in openbare toiletten of zelfs op het openbaar vervoer.

“Als mensen porno beginnen te kijken op publieke plekken, wijst dat op afhankelijkheid,” zegt dr. Sophie Dix van MedExpress. “Overmatig gebruik zorgt voor desensitisatie: je hebt steeds meer en extremer materiaal nodig om hetzelfde gevoel te krijgen, wat op termijn tot seksuele én mentale problemen kan leiden.”

In België bestaan gelijkaardige hulplijnen voor wie worstelt met pornoverslaving. Bij De Druglijn kan je anoniem en gratis terecht via chat of telefoon voor advies en begeleiding.