Volgens het onderzoek is het ideale aantal seksuele partners voor mannen ergens tussen de 4 en 5, waarvan 2 à 3 casual. Bij vrouwen ligt dat ‘magische’ getal lager: 2 tot 3 partners, met maximaal 1 of 2 losse flings. Ook opvallend: mannen beleven hun eerste keer gemiddeld tussen 18 en 20 jaar, terwijl vrouwen dat iets vroeger doen, tussen 16 en 18.

Waarom die ‘ideale’ aantallen zo laag liggen? Simpel: hoe hoger je getal, hoe sneller mensen oordelen. Yep, die dubbele standaarden leven nog steeds. Vrouwen krijgen sneller kritiek als ze met meerdere personen het bed deelden, terwijl mannen dan weer afgerekend worden als ze ‘te weinig ervaring’ hebben. Gezellige contradictie.

Toch staan die cijfers haaks op het werkelijke gemiddelde. In de VS ligt dat op 14 bedpartners per persoon. En in België? Volgens een eerdere studie van Durex is dat gemiddeld 7,5 – dus zo’n 7 à 8. Helemaal niet shockerend dus als je geen maagd bent tegen je twintigste of je ooit een one night stand hebt gehad.

Een ander interessant weetje: volgens een recente enquête bij 2.000 volwassenen geeft 1 op de 4 mensen in een relatie toe dat ze hun body count verzwijgen voor hun partner. Sommigen werden nooit iets gevraagd, anderen draaien het getal bewust omlaag “om drama te vermijden”.

Of het nu 2 of 22 is: zolang je zelf oké bent met je keuzes (en veilig speelt), is er geen reden om je te schamen. Geen enkel cijfer definieert jouw waarde of ervaring.

Een studie uit het tijdschrift Personality and Individual Differences koppelt de frequentie van de ick aan narcistische trekjes. Onderzoekers ondervroegen 125 mensen (zowel mannen als vrouwen tussen 24 en 72 jaar) over hun datingervaringen en lieten hen persoonlijkheidstesten invullen. Wat bleek? Mensen met narcistische kenmerken bleken sneller af te knappen op kleine imperfecties bij een date.

Dat gevoel van afkeer – of dat nu gaat om de manier waarop iemand praat, lacht of ademt – komt volgens gedragsexpert Dr. Kyra Bobinet uit een deel van je brein dat geprogrammeerd is om ‘afknappers’ te spotten. "Het is een soort negativity radar die probeert te voorspellen of iets gaat mislukken", zegt ze.

Opvallend: vrouwen ervaren de ick vaker dan mannen. Dat zou volgens National Geographic kunnen komen omdat vrouwen gemiddeld gevoeliger zijn voor dingen die hen ‘gross’ doen voelen.

Toch waarschuwen experts om niet té snel te oordelen. Studieauteur Eliana Saunders zegt: “Voordat je iemand dumpt omdat zijn voeten bungelen op een stoel, stel jezelf de vraag: ligt het aan hen… of aan mij?” Misschien is je ick gewoon een mini-afknapper. Of misschien verwacht je onbewust een soort perfectie die niemand waar kan maken.

Kortom: check jezelf voor je weer swipet. Misschien is het niet je date die de ick is… maar jij.

De zin? “Waarom kan je niet meer zijn zoals [iemand anders]?” Of het nu gaat om een ex, de partner van een vriend(in) of zelfs een vroegere versie van je partner: het effect is hetzelfde. Travers noemt het de death-by-comparison-effect. En spoiler: dat eindigt zelden goed. “Je zegt eigenlijk: jij bent niet genoeg, en iemand anders zou dit beter doen.”

Wat volgt? Onzekerheid, afstand en een groeiend gevoel dat je moet bewijzen dat je goed genoeg bent — terwijl liefde net gaat over jezelf kunnen zijn.

Volgens Travers is het grootste probleem niet de vergelijking zelf, maar het feit dat mensen zich niet veilig genoeg voelen om hun echte gevoelens te delen. Ze durven niet zeggen wat hen stoort, en gooien er dan maar iets kwetsends uit.

Dus, volgende keer dat je ruzie hebt met je partner: skip de vergelijkingen. Communiceer eerlijk, zonder verwijten: je relatie zal je dankbaar zijn.