Uit onderzoek blijkt dat porno niet per se slecht hoeft te zijn. Zeker voor vrouwen kan het zelfs positieve effecten hebben: meer zelfvertrouwen, meer plezier tijdens seks en zelfs minder seksuele remmingen. Best empowering dus.

Maar voor mannen? Da’s een ander verhaal. Want terwijl vrouwen er zelfzekerder van worden, linken steeds meer studies intensief pornogebruik bij mannen aan dwangmatig gedrag, schaamte en stress. Voor sommige mannen is het zelfs een copingmechanisme: een manier om met angst, somberheid of onzekerheid om te gaan. Klinkt heftig, en dat is het soms ook.

Velen geven toe dat het voor hen minder een keuze is, en meer een soort automatische reflex. Daarna komt het schuldgevoel. En laat dat net een vicieuze cirkel in gang zetten: hoe slechter je je voelt, hoe meer je kijkt – en hoe slechter je je daarna weer voelt.

Experts waarschuwen: porno verandert niet alleen hoe we naar seks kijken, maar ook naar elkaar. Seks wordt steeds vaker gezien als iets ‘consumeerbaars’: iets wat je klikt, speelt en wegveegt. Maar échte intimiteit? Die geraakt soms wat zoek.

Onze conclusie: porno hoeft geen probleem te zijn, maar als het een manier wordt om te ontsnappen aan stress, of je seksleven begint te domineren, dan is het misschien tijd om jezelf eens eerlijk in de ogen te kijken.

Volgens hem blijft hun honeymoonfase al tweeënhalf jaar duren. Lekker rustig natuurlijk, zeker als je de grootste popster ter wereld date en een leger Swifties klaarstaat om je op te eten als je één verkeerde move maakt.

Maar datingexperts trekken hun wenkbrauw op. Volgens therapeut en auteur John Kim, bekend als ‘The Angry Therapist’, kan een relatie zonder conflicten zelfs een red flag zijn. "Als je nooit ruzie maakt, houdt minstens één persoon iets in", zegt hij. "Je blijft mens. Er zijn altijd meningsverschillen."

Ruzie hoeft volgens hem niet dramatisch te zijn, maar wel nodig. Discussies tonen hoe iemand reageert onder stress, wat hen triggert en hoe jullie écht communiceren.

Kim waarschuwt dat koppels die alles vermijden, risico lopen om stilletjes frustraties op te stapelen. Kleine irritaties worden dan plots grote issues, net omdat ze nooit uitgesproken zijn. "Je partner kent dan alleen de ge-editte versie van jou, niet wie je echt bent."

Zijn advies: leer ruzie maken zonder elkaars karakter onderuit te halen. Blijf in het gesprek, ook als het ongemakkelijk is. Niet meteen weglopen, niet dreigen met vertrekken, en niet in je hoofd al swipen naar een upgrade.

Micro-sleep gebeurt wanneer je extreem vermoeid bent: je hersenen schakelen heel even uit, van een fractie van een seconde tot wel 30 seconden. Je ogen kunnen zelfs open blijven, maar je brein neemt niks meer op. Het is letterlijk een kortsluiting door slaaptekort.

De dokter legt uit dat micro-sleeps vooral voorkomen na 24 uur wakker blijven. En wat nog straffer is: na zo’n periode zonder slaap functioneer je ongeveer even slecht als iemand die dronken achter het stuur kruipt. In België wordt slaperigheid dan ook officieel gezien als een van de grootste gevaren in het verkeer. Jaarlijks gebeuren er volgens VIAS tientallen ernstige ongevallen door vermoeidheid achter het stuur, vaak omdat mensen zo’n micro-sleep niet voelen aankomen.

Zeker bij jobs met lange shifts, zoals zorgpersoneel, kan dat keihard toeslaan. De dokter zegt daarover: “Je ogen kunnen open zijn, maar je hersenen staan uit. En stel je voor dat je in die staat een operatie moet doen.” Yikes.

Hoe voorkom je dit? Slaap. En liefst genoeg. Belgische slaapexperts raden gemiddeld 7 tot 9 uur per nacht aan. Minder dan 4,5 uur per nacht zorgt op termijn voor concentratieproblemen, geheugenissues en een algemeen mentaal dipje.

Blijf je ondanks alles slecht slapen? Dan bestaat er ook de zogenaamde 333-regel: als je drie nachten per week, drie weken lang, minstens 30 minuten wakker ligt voor je in slaap valt, is het tijd om professionele hulp te zoeken.

Dus ja: je favoriete serie nog even uitkijken is verleidelijk, maar je veiligheid én je brein gaan je dankbaar zijn als je toch op tijd onder de lakens kruipt.