Uit onderzoek blijkt dat porno niet per se slecht hoeft te zijn. Zeker voor vrouwen kan het zelfs positieve effecten hebben: meer zelfvertrouwen, meer plezier tijdens seks en zelfs minder seksuele remmingen. Best empowering dus.

Maar voor mannen? Da’s een ander verhaal. Want terwijl vrouwen er zelfzekerder van worden, linken steeds meer studies intensief pornogebruik bij mannen aan dwangmatig gedrag, schaamte en stress. Voor sommige mannen is het zelfs een copingmechanisme: een manier om met angst, somberheid of onzekerheid om te gaan. Klinkt heftig, en dat is het soms ook.

Velen geven toe dat het voor hen minder een keuze is, en meer een soort automatische reflex. Daarna komt het schuldgevoel. En laat dat net een vicieuze cirkel in gang zetten: hoe slechter je je voelt, hoe meer je kijkt – en hoe slechter je je daarna weer voelt.

Experts waarschuwen: porno verandert niet alleen hoe we naar seks kijken, maar ook naar elkaar. Seks wordt steeds vaker gezien als iets ‘consumeerbaars’: iets wat je klikt, speelt en wegveegt. Maar échte intimiteit? Die geraakt soms wat zoek.

Onze conclusie: porno hoeft geen probleem te zijn, maar als het een manier wordt om te ontsnappen aan stress, of je seksleven begint te domineren, dan is het misschien tijd om jezelf eens eerlijk in de ogen te kijken.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.