Zolang je masturbeert omdat je er zin in hebt (en niet omdat je het móét doen), zit je goed. Het wordt pas een probleem als het je leven begint te beïnvloeden. Denk aan stress, problemen op school of werk, of spanningen in relaties. In dat geval spreken experts van dwangmatig seksueel gedrag of ‘seksverslaving’ waarbij seksuele fantasieën, verlangens of handelingen zó overheersen dat je er geen controle meer over hebt. Dit kan zich uiten in overmatig masturberen, maar ook in pornoverslaving of risicovol seksueel gedrag.

Is het slecht voor je voortplanting? Nope. Volgens de Mayo Clinic heeft vaak masturberen géén negatieve invloed op je vruchtbaarheid. Sommige studies tonen zelfs aan dat regelmatig klaarkomen (of dat nu via seks of solo is) gezond is voor je spermakwaliteit, zolang je het niet extreem vaak doet in een korte periode.Masturbatie is op zich niet gevaarlijk. Maar als je heel vaak, of nogal enthousiast te werk gaat, kun je last krijgen van een gevoelige huid of schuurplekken. Ook lichte zwelling kan voorkomen, maar dat trekt meestal vanzelf weer weg, volgens Medical News Today. Zolang je geen pijn ervaart en je lichaam voldoende rust geeft, is er dus niets aan de hand.

Conclusie: relax! Je hoeft je écht geen zorgen te maken als je vaak masturbeert. Er is geen “juiste” frequentie, het gaat erom dat jij je er goed bij voelt. Dus: voel je niet schuldig, leer je lichaam kennen, en doe vooral wat voor jou werkt.

Het begint eigenlijk al vóór je iets zegt. Check eerst even bij jezelf wat precies pijn deed. Was het een opmerking, een actie, een moment waarop je je in de steek gelaten voelde? Hoe duidelijker jij het snapt, hoe makkelijker je het kan uitleggen.

En dan: keep it calm. Je hoeft geen lange monoloog te droppen, maar iets als “Hé, mag ik even iets zeggen? Iets dat mij wat raakte…” zet al de toon. Het is zacht, maar duidelijk. Vertel wat er gebeurde, hoe het voelde en waarom. Focus op jezelf, niet op “jij deed dit, jij deed dat”. Je vermijdt meteen dat de ander in verdedigingsmodus schiet.

Maar soms… gebeurt dat alsnog. De ander wordt defensief. Dat kan omdat ze zich schuldig voelen, omdat ze schrikken of omdat ze niet goed weten hoe ze moeten reageren. Als dat gebeurt, blijf dan rustig en herhaal de kern: dat je dit zegt omdat je de vriendschap belangrijk vindt, niet om drama te creëren. Iets als: “Ik wil geen ruzie, ik wil gewoon dat je weet hoe het voor mij voelde.”

Laat ze ook even ademen. Soms zakt de defensiviteit als ze merken dat jij niet aan het aanvallen bent. En als het gesprek echt vastloopt? Zeg dat je er later op kan terugkomen wanneer jullie allebei wat rustiger zijn. Dat is niet wegwandelen, maar volwassen communiceren.

En laat ruimte voor hun reactie. Misschien wisten ze het gewoon niet. Misschien bedoelden ze het totaal niet zo. Soms valt er meteen een “wow, sorry”, soms moet iemand het even laten bezinken. Allebei oké.

Het punt is: je kan perfect zeggen dat iemand je gekwetst heeft zonder dat het escaleert. Uiteindelijk draait vriendschap om veiligheid, eerlijkheid en kunnen zeggen wat je voelt zonder judged te worden. En vaak wordt jullie band er net sterker van.