Onderzoekers van de Australian National University analyseerden data van meer dan 1.500 mensen uit 33 landen om te achterhalen hoe jongeren (18-24 jaar) liefde beleven. Ze deelden hen op in vier types, gebaseerd op commitment, obsessieve gedachten, emotionele intensiteit en, ja hoor, hoe vaak ze seks hebben. Check hieronder de vier types.

Mild lovers (20%)
Die houden het allemaal lekker rustig. Ze hebben gemiddeld twee keer per week seks en zijn vaak heteromannen. Opvallend: ze hebben al vaker een relatie gehad, maar hun romances duren meestal niet superlang.

Moderate lovers (40%)
De meeste mensen vallen in deze categorie. Ze scoren redelijk gemiddeld op alles: niet té veel drama, niet té veel passie. Seks? Ongeveer 2,5 keer per week.

Intense lovers (29%)
Dit zijn de types die totally head over heels zijn. Hoge emotionele intensiteit, veel nadenken over hun partner en gemiddeld drie keer per week actie in bed. Fun fact: hier zitten net iets meer vrouwen dan mannen in.

Libidinous lovers (9%)
De ultieme freaks in the sheets. Ze halen makkelijk 10 sessies per week... en soms zelfs 20. Toch opvallend: deze groep voelt zich over het algemeen het minst angstig of gestrest. Ze zijn vaak serieus in een relatie, maar wonen niet altijd samen.

Volgens hoofdonderzoeker Adam Bode is deze variatie in hoe we liefde beleven belangrijk voor onze evolutie. “Mensen ontwikkelen zich nog steeds in hoe ze romantische liefde uitdrukken,” vertelt hij aan Phys.org.

Het ding heeft zelfs een officiële naam: de scrotale raphe. Klinkt fancy, maar het komt neer op dit: tijdens de ontwikkeling in de baarmoeder start élk embryo op exact dezelfde manier. Pas na een aantal weken begint het lichaam te bepalen of de geslachtsdelen zich richting penis & scrotum ontwikkelen, of richting vulva.

Rond week 9 begint dat proces. Bij een embryo met een Y-chromosoom gaan twee stukjes weefsel, de labioscrotale zwellingen, naar elkaar toe groeien en uiteindelijk samensmelten tot het scrotum. De lijn die je later ziet, is gewoon het ‘litteken’ van dat natuurproject.

En bij vrouwen?

Zonder Y-chromosoom groeien die twee stukjes juist niet naar elkaar toe. Bij hen worden dat de buitenste schaamlippen. Het is basically hetzelfde startmateriaal, gewoon een andere evolutie.

De Intersex Society of North America legt het zo uit: ieder mens begint met dezelfde basis, en die raphe is gewoon het bewijs daarvan.

Dus nee, je bent geen “twee mensen aan elkaar genaaid”

Die grap ging rond online, maar je mag met een gerust hart weten: je scrotum is nog nooit door een chirurg aangeraakt. Het hoort zo, bij iedereen.

Kort: de naad is 100% standaard, 0% reden tot stress, en 10/10 een weetje om dit weekend mee te gooien op café.

Belangrijk: dit zijn observaties, geen harde wetenschap. Geen paniek dus als je partner één ding herkent: communicatie blijft key.

1. Ze vermijden oogcontact
Volgens Honigman kijken mensen die iets te verbergen hebben vaak weg. Geen lange blikken, snel wegkijken wanneer jij hen aankijkt… Vooral wanneer je over hun werk begint. Let op kleine dingen: blik die heen en weer schiet, of iemand die plots super afgeleid lijkt.

2. Ze worden defensief bij vragen over werk
Heeft je partner normaal geen probleem om over collega’s, deadlines of meetings te praten, maar verandert dat ineens? De lichaamsexpert zegt dat gesloten lichaamstaal, armen over elkaar, handen voor de mond houden of gespannen kaken, kan wijzen op een ongemakkelijk gevoel.

3. Hun lichaam staat voortdurend op spanning
Extra stress kan zich letterlijk vastzetten in het lijf. Opgetrokken schouders, strak gezicht, een gespannen houding… Volgens Honigman kan dat soms te maken hebben met het “geheim” dat iemand meesleept.

4. Ze bewaken hun gsm alsof het een staatsgeheim is
Tuurlijk heeft iedereen recht op privacy. Maar iemand die zijn telefoon plots meeneemt tot in de badkamer, sneller wegdraait wanneer er meldingen binnenkomen of constant checkt of het toestel nog in hun zak zit, kan volgens de expert nerveus zijn dat er iets ontdekt wordt.

5. Ze lopen opvallend snel en lijken constant on edge
Beetje random, maar volgens Honigman stappen mensen die bang zijn om “betrapt” te worden vaak sneller door. Alsof ze hun hoofd laag willen houden. Denk: zweterige handen wanneer jullie elkaars hand vasthouden, of iemand die voortdurend de omgeving scant.

Real talk: deze signalen kunnen ook gewoon stress van school, werk of leven zijn. Zie je meerdere dingen terugkomen en voelt er iets off? Dan is een gesprek meestal waardevoller dan detective spelen.l