Oxford Languages omschrijft een situationship als “een romantische of seksuele relatie die niet formeel of officieel is.” Of simpeler gezegd: er zijn gevoelens, maar geen officiële titels. Voor sommigen is het de perfecte middenweg tussen vrijheid en verbondenheid, terwijl anderen het vooral zien als een recept voor drama en onzekerheid.

Veel studenten vinden het idee van een traditionele relatie best aantrekkelijk, maar de verplichtingen die erbij komen kijken? Niet zozeer. De combinatie van studie, werk en sociale activiteiten maakt het moeilijk om een fulltime partner in de planning te passen. En dan zijn er natuurlijk nog de datingapps en social media die de opties eindeloos lijken te maken.

Uit een onderzoek van YouGov blijkt dat bijna de helft van de 18- tot 34-jarigen ooit in een situationship heeft gezeten. De ene keer is het een bewuste keuze – geen zin in serieuze verplichtingen, gewoon genieten van elkaars gezelschap – en de andere keer een onhandige grijze zone waarin gevoelens en intenties niet op één lijn liggen.

Veel jongeren zien een traditionele relatie als een tijdsinvestering die ze nu even niet willen of kunnen maken. In een situationship liggen de verwachtingen lager: geen vaste date nights, geen verplichtingen op familiefeestjes en geen verwachtingen over wie het eerst een “ik hou van je” moet droppen. Maar die vrijheid heeft ook een keerzijde: onduidelijke afspraken kunnen leiden tot misverstanden, jaloezie en zelfs heartbreak.

Zit je in een situationship? Hier zijn enkele tips:

• Wees eerlijk (tegen jezelf en de ander): Wil jij meer? Spreek dat uit.
• Maak afspraken: Wat verwachten jullie van elkaar? Wat kan en wat niet?
• Check in met jezelf: Geeft het je energie of vooral stress?
• Durf los te laten: Voel je dat het niet goed zit? Tijd om verder te gaan.

Situationships kunnen werken, zolang beide partijen op dezelfde golflengte zitten. Maar als één van jullie meer verwacht dan de ander, wordt het tricky. Soms is duidelijkheid toch de beste keuze.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.