Maar daar heeft de Belgisch-Amerikaanse relatie-expert Esther Perel een simpele oplossing voor: praten. Jep, volgens haar draait het bij koppels die in een ‘seksloze’ fase zitten niet om hoe vaak ze het doen, maar om de kwaliteit van hun connectie. En dat begint bij open communicatie.

Seks is meer dan een cijfer

Vergeet de ‘hoe vaak is normaal?’-vraag. Perel zegt dat het niet gaat om de frequentie, maar om of er nog affectie en intimiteit is. “Ik geef niet om hoe vaak, ik geef om de kwaliteit van de ervaring: de connectie die je hebt met jezelf en met de ander.” Met andere woorden: als je relatie in een dip zit, focus dan niet op hoeveel seks je hebt, maar op hoe je elkaar nog aanraakt, vasthoudt en verbonden blijft.

Tijd voor een real talk

En hoe pak je dat aan? Door erover te praten zonder schaamte of oordeel. Perel raadt aan om het te hebben over wat je fijn vindt, hoe je het vraagt en hoe je elkaar kunt aanraken op een manier die goed voelt. Ze merkt op dat veel koppels deze gesprekken gewoon nooit voeren, terwijl dat net de sleutel kan zijn tot een beter seksleven.

Maak het speels

Nog een tip van Perel: zie seks als spel en speelsheid. Het draait niet alleen om ‘de daad’, maar om de energie die je met elkaar deelt. Als je er op een luchtige en open manier mee omgaat, wordt het veel makkelijker om erover te praten en elkaar echt te begrijpen.

Dus, moraal van het verhaal? Goede seks begint bij een goed gesprek. Tijd om dat taboe te doorbreken en eerlijk te zijn over wat je wil. Deal?

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.