Een studie in het tijdschrift Psychological Science onderzocht meer dan 77.000 mensen en ontdekte dat levenslange singles doorgaans minder extravert, minder consciëntieus (en dus meer impulsief en chaotisch) en minder open zijn dan mensen die wel ooit een relatie hebben gehad.

“Mensen die hun hele leven single blijven, verschillen echt van mensen die een partner vinden", zegt Julia Stern, onderzoeker aan de Universiteit van Bremen in Duitsland. Het team, bestaande uit wetenschappers uit Duitsland, Canada en Zwitserland, analyseerde hoe persoonlijkheid samengaat met relatievoorkeuren in een tijd waarin steeds meer mensen zonder partner door het leven gaan.

Deelnemers die nooit een langdurige relatie hadden, scoorden lager op extraversie, openheid en consciëntieusheid dan mensen die nu single zijn, maar eerder wel een relatie hadden. Ze voelden zich gemiddeld ook minder tevreden met hun leven.

Het is nog niet duidelijk of persoonlijkheid bepaalt wie een relatie aangaat, of dat relaties de persoonlijkheid vormen. “Maar het is aannemelijk dat extravertere mensen sneller een relatie beginnen", zegt Stern.

Daarnaast ontdekten de onderzoekers ook dat single vrouwen gelukkiger zijn dan single mannen en dat singles die ouder zijn ook relaxter zijn dan singles van middelbare leeftijd.

Volgens Stern is het belangrijk om singles te ondersteunen, zeker zij die het moeilijk vinden om verbinding te maken. “Als ze mensen hebben die regelmatig naar hen omkijken, helpt dat enorm.”

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.