De cijfers liegen er niet om. In Vlaanderen nam het gebruik van ADHD-medicatie bij jongeren tussen 6 en 17 jaar met maar liefst 20% toe tussen 2013 en 2022. Bij meisjes was de stijging zelfs opvallend groot. In andere landen, zoals Zweden en de VS, zien we soortgelijke trends. Maar hoe komt dat? Hier zijn acht redenen waarom ADHD-diagnoses de afgelopen jaren zo zijn toegenomen.

1. Meerdere diagnoses per persoon

Vroeger kreeg je vaak één label en daar moest je het mee doen. ADHD én autisme? Dat ging niet samen. Nu is het juist standaard om meerdere diagnoses te geven als dat helpt om iemands situatie beter te begrijpen.

2. Meer kennis bij professionals

Artsen en therapeuten weten vandaag veel meer over ADHD. Dat betekent dat het sneller wordt herkend, ook in groepen die vroeger vaak werden overgeslagen, zoals meisjes, vrouwen en volwassenen.

3. Minder stigma

Een ADHD-diagnose wordt tegenwoordig veel minder gezien als “een probleem”. Mensen durven hulp te zoeken zonder zich ervoor te schamen. Het wordt steeds meer als een onderdeel van iemands identiteit geaccepteerd.

4. Hogere eisen van de maatschappij

De wereld om ons heen wordt sneller en ingewikkelder. Iedereen moet multitasken, plannen en deadlines halen. Voor mensen met een zwakkere concentratie of minder goede zelfregulatie zijn deze eisen extra zwaar, wat vaak tot een ADHD-diagnose leidt.

5. Grotere prestatiedruk

We verwachten steeds meer van onszelf en van anderen. Als iemand niet mee kan, zoeken we sneller naar een oorzaak – zoals ADHD. Dit komt ook door de “hoge standaard” van wat als normaal functioneren wordt gezien.

6. Veranderingen in het onderwijs

Het onderwijs is flink veranderd: meer zelfstudie, digitalisering en groepsopdrachten. Dit vraagt veel van leerlingen. Voor sommigen met ADHD-kenmerken wordt het hierdoor moeilijker om mee te komen, wat vaak leidt tot doorverwijzing.

7. Toegankelijkere diagnostiek

In veel landen, ook België, zijn er politieke inspanningen gedaan om het makkelijker te maken om getest te worden op ADHD. Dat betekent minder wachttijden en meer mensen die hulp zoeken – en dus meer diagnoses.

8. Diagnose als toegang tot hulp

In onze samenleving geldt vaak: geen diagnose, geen hulp. Mensen die ondersteuning nodig hebben, zoals begeleiding op school of toegang tot hulpmiddelen, zoeken daarom vaker een officiële diagnose. Professionals zijn hierdoor eerder geneigd een diagnose te stellen, zelfs als iemand niet helemaal aan de criteria voldoet.

Volgens Sciensano halen Belgen het grootste deel van hun eiwitten nog steeds uit vlees, granen en zuivel. Toch groeit de vraag naar makkelijke, lichtere alternatieven, zeker bij wie vaak sport of gewoon bewuster wil eten. En daar speelt LIIFE handig op in.

De drank bevat Clear Whey, een vorm van eiwit die lichter verteerbaar is dan klassieke shakes. Eén blikje levert ongeveer evenveel eiwit als twee eieren of drie potjes yoghurt, maar smaakt eerder als een frisdrank. Je vindt hem in drie smaken: Citroen Gember, Bloedappelsien Ginseng en Framboos Perzik. Allemaal licht bruisend en verrassend verfrissend.

Soft cheating zit in die grijze zone tussen flirten en bedrog. Denk aan iemand anders stiekem appen, maar het gesprek verwijderen. Of bewust sexy foto’s posten om te zien wie reageert. Je kust niemand, maar je zoekt wel bevestiging buiten je relatie.

Voor sommigen hoort een beetje flirten er gewoon bij — “ik ben toch niet getrouwd?” — terwijl anderen het zien als emotioneel vreemdgaan. De grens ligt dus niet vast, maar hangt af van wat jullie als koppel afspreken.

Toch zijn er een paar red flags die vaak terugkomen:

• Je doet iets wat je niet durft te tonen aan je partner.

• Je zoekt aandacht of intimiteit bij iemand anders.

• Je voelt je schuldig achteraf.

Kort gezegd: als je het moet verbergen, is het meestal al over de grens. Of je nu team “flirten mag” of team “alleen oog voor één” bent: eerlijk communiceren over waar die grens ligt, kan heel wat drama besparen.