#1: De wenkbrauwlift

Het eerste teken dat je moet spotten: de wenkbrauwlift. "Dit wordt ook wel een ‘wenkbrauwflits’ genoemd," legt Francesca uit. "Het is een subtiele, onbewuste reactie van interesse of nieuwsgierigheid."

Dus als iemand even z’n wenkbrauwen omhoog trekt als hij je ziet, is dat een compliment. Ook al weet diegene het zelf misschien niet.

#2: Mensen doen extra moeite voor je

Doen mensen altijd nét dat beetje extra om je te helpen? Dan kan dat ook een teken zijn. "Door het halo-effect koppelen we aantrekkelijkheid vaak aan positieve eigenschappen. Daardoor zijn mensen onbewust aardiger en guller naar degenen die ze knap vinden", zegt Francesca.

Krijg jij altijd een extra glimlach bij de kassa? Dan weet je waarom.

#3: Je krijgt nauwelijks complimenten

Dit klinkt misschien gek, maar het klopt: als je weinig complimenten krijgt, kan dat juist een goed teken zijn.

"Mensen gaan ervan uit dat je al weet hoe aantrekkelijk je bent en denken niet dat ze het hoeven te zeggen", legt Francesca uit. Dus geen complimenten? Neem het als een stil applaus.

#4: Mensen staren naar je

Betrap je mensen erop dat ze naar je kijken? Het ligt niet aan een vlek op je shirt of iets tussen je tanden. Of ja, meestal niet. Volgens Francesca is staren vaak een teken van aantrekkelijkheid. Dus voel je niet ongemakkelijk: je wordt waarschijnlijk gewoon bewonderd.

Teken #5: Verbaasde reacties op jouw onzekerheden

Iedereen heeft onzekerheden, toch? Maar als je mensen vertelt waar je mee zit en ze reageren verbaasd, zegt dat veel. "Als mensen verrast zijn door jouw onzekerheden, zien ze je waarschijnlijk veel positiever dan jij jezelf ziet", legt Francesca uit.

Dus, als je twijfelt over je looks, is het misschien tijd om jezelf wat minder streng te beoordelen. Je bent waarschijnlijk aantrekkelijker dan je denkt!

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.