De onderzoekers bevroegen 11.541 deelnemers uit zes Europese landen (Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk). Wat blijkt? Ongeveer de helft (51%) gaf aan nooit een orgasme te hebben gefaket. Bij mannen was dat 66%, terwijl 36% van de vrouwen dit aangaf.

Dat betekent dat bijna twee derde van de vrouwen wel eens heeft gedaan alsof. Bij mannen gaf 34% aan ooit te faken. Maar waarom eigenlijk? De redenen zijn herkenbaar: het seksmoment willen beëindigen, een partner niet teleurstellen of omdat je denkt dat het ‘zo hoort’.

Waarom stoppen met faken?

Ondertussen stopte 19% van de mannen en 34% van de vrouwen ermee. De belangrijkste redenen? Veel deelnemers voelden zich comfortabeler zonder te faken (29% van de vrouwen, 25% van de mannen) of communiceerden beter met hun partner (26%).

Silvia Pavan legt uit: “Het belangrijkste is dat je open bent met je partner. Genieten gaat niet alleen om orgasmes, maar om samen eerlijk en ontspannen te zijn.”

Andere opvallende redenen? Mannen stopten vaker omdat ze betrapt werden (12% van de mannen tegenover 3% van de vrouwen). Vrouwen vonden juist vaker manieren om zelf een orgasme te bereiken.

Heeft faken impact op je seksleven?

Ja, al is het effect klein. Mensen die orgasmes faken, zijn over het algemeen minder tevreden met hun seksleven, relatie én leven in het algemeen. Dit benadrukt volgens Pavan hoe belangrijk het is om eerlijk te zijn over wat je fijn vindt.

Wat dit onderzoek laat zien, is dat faken niet alleen een vrouwenzaak is. Ook mannen doen het, vaak om dezelfde redenen: prestatiedruk, sociale verwachtingen en moeite om grenzen of voorkeuren te bespreken. Zoals Pavan concludeert: "Open communicatie met je partner is essentieel. Seks is geen checklist, het gaat om genieten en verbinding."

Baidu, de ‘Google van China’, heeft namelijk een patent aangevraagd voor een AI-systeem dat dierenklanken zou kunnen vertalen naar menselijke taal. Jep, letterlijk blaf naar babbel.

De technologie zou gebruik maken van AI om geluiden, gedrag en zelfs fysieke signalen van dieren te analyseren. Op basis daarvan probeert het systeem te achterhalen hoe het dier zich voelt, en wat het eigenlijk wil zeggen. Denk aan: “Ik ben blij dat je thuis bent!” of “Gast, waar blijft mijn eten?”

Het idee zit nog in de onderzoeksfase, maar Baidu zegt dat er nu al veel interesse is. En da’s niet zo gek: eerdere pogingen om dierentaal te begrijpen, zoals honden die met knopjes communiceren, gingen al vaak viraal. Alleen zou dit project nog een stap verder gaan: echte vertaling, met woorden en al.

Niet alleen honden en katten komen aan bod. Onderzoekers van Project CETI proberen momenteel zelfs het mysterieuze geklik van potvissen te ontcijferen. Ja, die dieren zouden een soort fonetisch alfabet hebben.

Of we binnenkort écht een gesprek kunnen voeren met onze viervoeter? Nog niet meteen. Maar het feit dat er technologie in de maak is om het te proberen, is op z’n minst… woef-waardig.

Het Amerikaanse bedrijf Contraline heeft een gel ontwikkeld, ADAM, die in de zaadleider geïnjecteerd wordt. Geen hormonen, maar een hydrogel die simpelweg de doorgang van zaadcellen blokkeert. Die zaadcellen worden daarna vanzelf afgebroken door het lichaam. De gel blijft twee jaar zitten en verdwijnt daarna vanzelf weer, waardoor de vruchtbaarheid terugkeert.

Op papier klinkt het als een gamechanger, zeker omdat de verantwoordelijkheid voor anticonceptie vaak op vrouwen valt. Maar er is één ding waar niet iedereen even warm van wordt: de manier waarop het ingebracht wordt. Jep, het moet geïnjecteerd worden in de zaadleider. Gelukkig wel onder lokale verdoving. Licht ongemakkelijk? Misschien. Maar pijnlijk? Niet echt, zeggen de onderzoekers.

Volgens Dr. Alexander Pastuszak, hoofdarts bij Contraline, willen ze vooral “een anticonceptie-optie bieden voor mannen die twee jaar meegaat, veilig is én omkeerbaar.” Twee testpersonen zitten ondertussen aan hun tweede jaar en nog steeds geen zaadcellen te bespeuren. Klinkt veelbelovend.

Toch is het ADAM-implantaat nog niet meteen te vinden bij je huisarts: het zit nog in de testfase. Maar het feit dat dit überhaupt al bestaat, opent de deur naar meer gelijkwaardige anticonceptiemethodes. Ook een mannelijke pil, die de aanmaak van zaadcellen blokkeert via vitamine A, zit in de pijplijn. Bij muizen was die voor 99% effectief.