De onderzoekers bevroegen 11.541 deelnemers uit zes Europese landen (Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk). Wat blijkt? Ongeveer de helft (51%) gaf aan nooit een orgasme te hebben gefaket. Bij mannen was dat 66%, terwijl 36% van de vrouwen dit aangaf.

Dat betekent dat bijna twee derde van de vrouwen wel eens heeft gedaan alsof. Bij mannen gaf 34% aan ooit te faken. Maar waarom eigenlijk? De redenen zijn herkenbaar: het seksmoment willen beëindigen, een partner niet teleurstellen of omdat je denkt dat het ‘zo hoort’.

Waarom stoppen met faken?

Ondertussen stopte 19% van de mannen en 34% van de vrouwen ermee. De belangrijkste redenen? Veel deelnemers voelden zich comfortabeler zonder te faken (29% van de vrouwen, 25% van de mannen) of communiceerden beter met hun partner (26%).

Silvia Pavan legt uit: “Het belangrijkste is dat je open bent met je partner. Genieten gaat niet alleen om orgasmes, maar om samen eerlijk en ontspannen te zijn.”

Andere opvallende redenen? Mannen stopten vaker omdat ze betrapt werden (12% van de mannen tegenover 3% van de vrouwen). Vrouwen vonden juist vaker manieren om zelf een orgasme te bereiken.

Heeft faken impact op je seksleven?

Ja, al is het effect klein. Mensen die orgasmes faken, zijn over het algemeen minder tevreden met hun seksleven, relatie én leven in het algemeen. Dit benadrukt volgens Pavan hoe belangrijk het is om eerlijk te zijn over wat je fijn vindt.

Wat dit onderzoek laat zien, is dat faken niet alleen een vrouwenzaak is. Ook mannen doen het, vaak om dezelfde redenen: prestatiedruk, sociale verwachtingen en moeite om grenzen of voorkeuren te bespreken. Zoals Pavan concludeert: "Open communicatie met je partner is essentieel. Seks is geen checklist, het gaat om genieten en verbinding."

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.