Ury ontwikkelde deze methode in 2019, nadat een cliënt maar bleef klagen over mislukte dates. Hij focuste op oppervlakkige dingen zoals looks en ambitie, maar miste de klik. Met haar vragenlijst hielp ze hem ontdekken wat écht telt. Het resultaat? Een compleet ander (en succesvoller) liefdesleven.

In haar boek 'How To Not Die Alone' deelt ze de vragen. Ze legt uit: "Vaak beoordeel je iemand tijdens een date alsof het een sollicitatie is: knap genoeg, grappig genoeg, ambitieus genoeg? Maar dat werkt niet. Met de 'post-date eight' focus je juist op hoe jij je voelt tijdens de date."

Want, zegt ze: "Wie jij bent in iemands aanwezigheid, bepaalt hoe jij je voelt in die relatie. En wil je niet gewoon de beste, meest zelfverzekerde versie van jezelf zijn?"

De post-date eight:

1. Welk deel van mezelf haalden ze naar boven?
2. Hoe voelde mijn lichaam zich? Ontspannen of gespannen?
3. Voel ik me energieker of juist uitgeblust?
4. Ben ik nieuwsgierig naar meer?
5. Hebben ze me aan het lachen gemaakt?
6. Voelde ik me gehoord?
7. Voelde ik me aantrekkelijk bij hen?
8. Voelde ik me geboeid, verveeld of iets daartussenin?

De truc is volgens Ury om niet te blijven zoeken naar die directe spark, maar om open te staan voor een slow burn-connectie – eentje die sterker wordt naarmate je elkaar beter leert kennen.

"Met deze checklist train je jezelf om te kijken of je interesse groeit na elke date," zegt ze. "Het helpt je brein om verder te kijken dan oppervlakkige aantrekkingskracht en te focussen op wat er echt toe doet."

Dus, klaar voor je volgende date? Vergeet die checklist niet!

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.