"Onze bevindingen tonen aan hoe externe aandacht voor partners eerder de relatie kan schaden dan bevorderen," zegt het team. Hoewel het leuk lijkt om je partner een beetje gek te maken met een vleugje competitie, kan dit gevaarlijke spel juist de ondergang van je relatie betekenen. "De wens om rivalen af te weren kan meer gericht zijn op vergelding dan op het behouden van de relatie,” voegen de onderzoekers eraan toe.

Bij het onderzoek werden 500 deelnemers in serieuze relaties blootgesteld aan situaties waarin hun partner óf geflirt werd door iemand anders, óf een neutrale interactie had. "In drie experimenten zagen we dat mensen hun partner als minder aantrekkelijk ervaren wanneer die ongewenste aandacht krijgt," aldus de studie. Deelnemers gaven ook aan minder zin te hebben om te investeren in de relatie of om de concurrentie aan te pakken.

De onderzoekers stellen dat die ‘vriendelijke competitie’ soms als bedreigend wordt ervaren, waardoor mensen zich emotioneel gaan terugtrekken. “Wanneer de kans groot lijkt dat partners aandacht krijgen van anderen, kan dit ervoor zorgen dat mensen zich emotioneel distantiëren en hun investering in de relatie verminderen.” En als er iemand anders in het spel komt die de interesse wekt, kan dat de relatie serieus onder druk zetten.

Kortom, flirten om je partner jaloers te maken is niet het trucje dat het soms lijkt.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.