Deze simpele tip komt van relatietherapeuten John en Julie Gottman. Het idee is eenvoudig: neem even een paar seconden om je partner fysiek te voelen. “Het klinkt misschien als een kleinigheid, maar het werkt echt,” zegt Meola, die deze truc tijdens haar studies ontdekte en zelf uitprobeerde.

Volgens de Gottmans, die 30 jaar lang meer dan 3.000 koppels hebben bestudeerd, zorgt die korte kus ervoor dat je oxytocine aanmaakt: het ‘knuffelhormoon’ dat helpt bij de hechting en het opbouwen van vertrouwen. Die zes seconden blijken precies genoeg te zijn. John Gottman legt uit dat dit effect vergelijkbaar is met een knuffel van 20 seconden. “Het voelt echt anders. Alsof je weer thuis komt,” zegt hij.

Dus neem elke dag even tijd voor elkaar. Dit kan een vast moment zijn, zoals vlak voor het slapen of net voordat je naar je school of werk gaat. Het idee is om een ritueel te creëren dat de romantiek levend houdt.

En voor wie zegt geen tijd te hebben, heeft dr. Gottman een antwoord: “Heb je echt geen zes seconden? Het zijn letterlijk zes seconden. Dus wat houd je tegen?”

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.