Op de Diary of a CEO Podcast sprak urologe en bekkenchirurg Dr. Rena Malik over hoevaak een koppel gemiddeld seks heeft:
"Er is geen ideaal aantal, maar als je kijkt naar studies met veel mensen, blijkt dat stellen gemiddeld ongeveer één keer per week seks hebben." Maar ze benadrukt dat dat cijfers kan verschillen van persoon tot persoon. De waarheid is, hoeveel seks je hebt, is minder belangrijk dan hoe goed die seks is. Dus als je één keer per maand geweldige seks hebt, kan dat beter zijn dan vier keer per maand middelmatige seks.

"Er is geen 'juiste' hoeveelheid seks. Het gaat erom wat voor jullie goed voelt. Focussen op een bepaald aantal keren seks kan juist slecht zijn, omdat je dan denkt: 'Ik moet deze week seks hebben'", legt ze uit.

Dr. Malik waarschuwt dat als je je seksleven gaat zien als een cijferkwestie, je de lol er juist uit haalt. Je partner vragen om seks omdat je een wekelijks doel moet halen, is echt niet de beste manier om in the mood te komen. Het draait allemaal om de kwaliteit en de verbinding die jullie hebben tijdens die momenten samen.

Dus, gooi die wekelijkse targets en vergelijkingen overboord. Richt je in plaats daarvan op het genieten van elkaars gezelschap en het hebben van geweldige, intieme momenten.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.