In een relatie is het net zo belangrijk om open te communiceren over masturberen als over wie de afwas doet. Masturberen kan soms gemakkelijker lijken dan seks initiëren, maar experts zijn het erover eens dat dit niet de norm zou moeten zijn.

Seksueel verlangen verschilt vaak tussen partners, wat betekent dat je verschillende ideeën kunt hebben over hoe vaak je seks zou moeten hebben. Als je een hoog libido hebt en maar wekelijks seks hebt, kan masturberen je juist helpen om aan die verlangens te voldoen.

John Mayer, niet de artiest, maar klinisch psycholoog, vindt matige masturbatie normaal en gelooft dat het zelfs relaties kan versterken. Het wordt vaak gezien als zelfzorg, met voordelen zoals stressverlichting en een beter zelfbeeld.

Volgens seksuoloog Emily Morse vergroot masturberen het zelfvertrouwen, vermindert het stress en helpt het bij een goede nachtrust.

Dat gezegd zijnde, is communicatie binnen de relatie van cruciaal belang. Als een partner zich er ongemakkelijk bij voelt, is het belangrijk om hier open over te zijn en te praten. Dit kan helpen om eventuele misverstanden of onzekerheden aan te kaarten en een gevoel van begrip en respect te bevorderen.

Het is ook van belang dat masturbatie de intimiteit met de partner niet in de weg staat. Als masturbatie leidt tot verminderde interesse in seks met je partner, kan dit een teken zijn dat er onderliggende problemen zijn die moeten worden aangepakt.

Daarom benadrukken experts het belang van open communicatie en wederzijds begrip binnen de relatie. Dus, kort samengevat: praat erover, respecteer elkaars grenzen en behoeften, en werk samen aan een relatie die zowel sexy als gezond is.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.