Faye White beviel in mei van haar dochtertje Luna-Grace Behrens. Ze had geen idee dat ze toen al negen maanden zwanger was. Ze had in die periode wel een aantal zwangerschapstesten gedaan, maar die waren allemaal negatief. Ze had geen zichtbare babybuik en haar menstruatiecyclus was in aanloop naar de bevalling normaal. Ze werd gewoon ongesteld. “Het leven was heel normaal, totdat ik op een ochtend wakker werd door een grote stroom water”, zegt ze volgens Kennedy News.

Wat bleek? Haar vliezen waren gebroken. “Ik ging naar het toilet omdat ik een flinke druk voelde en toen kwam er iets uit”, vervolgt Faye. “Ik merkte dat het een voetje was. Uiteindelijk heb ik de ambulance gebeld.”

Twee uur later was Faye bevallen van een dochtertje. Ze had al een kindje en hoewel ze eigenlijk geen verdere kinderwens meer had, is ze nu heel blij met de kleine spruit. “Vanaf het moment dat ik wist dat ze zou komen, dacht ik: dit is ons kind, we gaan ervoor. Ik dacht aan haar. Ik wilde haar zien en weten of alles goed met haar ging.”

Enter The Shoutlet: een mini-kussen van memory foam dat speciaal ontworpen is om in te schreeuwen, zonder dat je buren of kotgenoten denken dat er iets mis is. Volgens het merk werkt het als een soort stressbal, maar dan voor je stem. Je schreeuwt al je frustraties eruit, terwijl het kussen het geluid dempt.

De wetenschappelijke bewijzen voor “scream therapy” zijn beperkt, al bestaat het al sinds de jaren ’70. Sommige psychologen geloven dat het kan helpen als tijdelijke ontlading, maar waarschuwen ook dat je jezelf kan aanleren om bij stress agressief te reageren. Niet ideaal dus, als je structureel rust zoekt.

Toch is er ook de funfactor. Journalisten van de New York Post testten The Shoutlet uit en waren positief verrast: ze voelden zich opgelucht, minder gespannen en zelfs een beetje blij. “Ik dacht dat ik me awkward ging voelen, maar eigenlijk was het net grappig en bevrijdend,” klonk het.

Voor wie het eens wil proberen: The Shoutlet kost $29,99 (zo'n 28 euro) en is voorlopig alleen online te koop.

Baidu, de ‘Google van China’, heeft namelijk een patent aangevraagd voor een AI-systeem dat dierenklanken zou kunnen vertalen naar menselijke taal. Jep, letterlijk blaf naar babbel.

De technologie zou gebruik maken van AI om geluiden, gedrag en zelfs fysieke signalen van dieren te analyseren. Op basis daarvan probeert het systeem te achterhalen hoe het dier zich voelt, en wat het eigenlijk wil zeggen. Denk aan: “Ik ben blij dat je thuis bent!” of “Gast, waar blijft mijn eten?”

Het idee zit nog in de onderzoeksfase, maar Baidu zegt dat er nu al veel interesse is. En da’s niet zo gek: eerdere pogingen om dierentaal te begrijpen, zoals honden die met knopjes communiceren, gingen al vaak viraal. Alleen zou dit project nog een stap verder gaan: echte vertaling, met woorden en al.

Niet alleen honden en katten komen aan bod. Onderzoekers van Project CETI proberen momenteel zelfs het mysterieuze geklik van potvissen te ontcijferen. Ja, die dieren zouden een soort fonetisch alfabet hebben.

Of we binnenkort écht een gesprek kunnen voeren met onze viervoeter? Nog niet meteen. Maar het feit dat er technologie in de maak is om het te proberen, is op z’n minst… woef-waardig.