Familiegeschiedenis

Een van de belangrijkste risicofactoren voor verslaving is een familiegeschiedenis van verslaving. Als je ouders, grootouders of andere familieleden verslaafd zijn aan alcohol, drugs of gokken, dan heb je zelf ook een hoger risico om verslaafd te raken. Dit komt doordat verslaving deels genetisch bepaald is en doorgegeven kan worden via familieleden.

Impulsiviteit en beloningsgevoeligheid

Mensen die impulsief zijn en een hoge beloningsgevoeligheid hebben, zijn vaak meer geneigd om verslaafd te raken. Impulsiviteit kan leiden tot het nemen van risico's en het negeren van de mogelijke gevolgen van verslavend gedrag. Mensen met een hoge beloningsgevoeligheid hebben meer kans om op zoek te gaan naar nieuwe, opwindende ervaringen, waaronder die met potentieel verslavende stoffen of gedragingen.

Stress

Stressvolle gebeurtenissen en traumatische ervaringen kunnen ook bijdragen aan verslavingsgevoeligheid. Mensen die stress ervaren kunnen op zoek gaan naar manieren om zichzelf te kalmeren of te verdoven, en verslavende stoffen of gedragingen kunnen daarvoor gebruikt worden.

Sociale omgeving

De sociale omgeving waarin iemand zich bevindt kan ook bijdragen aan verslavingsgevoeligheid. Als mensen in een omgeving zijn waarin drugsgebruik, alcoholmisbruik of ander verslavend gedrag de norm is, kan het moeilijk zijn om te weerstaan aan deze druk en niet mee te doen.

Hoe herken je dat je verslavingsgevoelig bent?

Als je je zorgen maakt dat je verslavingsgevoelig bent, zijn er een aantal signalen om op te letten:

• Je voelt je vaak aangetrokken tot risicovol gedrag, zoals drugsgebruik, overmatig drinken, gokken of roekeloos rijden.
• Je hebt moeite om je impulsen te beheersen, zoals het eten van junkfood, roken of online gokken.
• Je hebt al eerder verslavingsproblemen gehad, of je hebt een familiegeschiedenis van verslaving.
• Je ervaart veel stress of hebt traumatische ervaringen gehad die je moeilijk kan verwerken.
• Je merkt dat je steeds meer nodig hebt om dezelfde beloning of kick te krijgen, wat kan wijzen op een opbouwende tolerantie voor een stof of gedrag.
• Je hebt moeite om te stoppen met het gebruik van een stof of gedraging, zelfs als je weet dat het schadelijk is voor je gezondheid, relaties, werk of financiën.
• Je hebt ontwenningsverschijnselen als je stopt met het gebruik van een stof, zoals trillen, zweten, misselijkheid, prikkelbaarheid of angst.

Als je een of meer van deze signalen herkent, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken om te voorkomen dat je verslavingsproblemen verergeren. Verslaving is iets zeer complex en gaat niet vanzelf over, maar met de juiste behandeling kan het worden beheerd en overwonnen.

Het is belangrijk om te onthouden dat verslavingsgevoeligheid geen veroordeling is tot een leven van verslaving. Door bewust te zijn van je risico's en hulp te zoeken als dat nodig is, kun je stappen zetten om een gezonder en evenwichtiger leven te leiden.

Er zijn verschillende organisaties in Vlaanderen die hulp bieden bij verslavingsproblemen. Hier zijn enkele opties:

• De DrugLijn: Dit is een gratis en anonieme hulplijn waar je terecht kunt voor informatie, advies en ondersteuning bij problematisch middelengebruik.
• JAC's: Jongeren Advies Centra bieden informatie en advies over verschillende onderwerpen, waaronder verslaving. JAC's zijn er voor jongeren tussen 12 en 25 jaar en je kunt er terecht zonder afspraak.
• Awel: Ook bij Awel kan je terecht als je met vragen zit. Elk gesprek is gratis en anoniem.

Het is belangrijk om te weten dat er altijd hulp beschikbaar is en dat je er niet alleen voor staat. Als je problemen ervaart met verslaving, aarzel dan niet om hulp te zoeken bij een van deze organisaties of bij je huisarts. Praten met vrienden, familie of leerkrachten kan ook al een goede eerste stap zijn.

Soft cheating zit in die grijze zone tussen flirten en bedrog. Denk aan iemand anders stiekem appen, maar het gesprek verwijderen. Of bewust sexy foto’s posten om te zien wie reageert. Je kust niemand, maar je zoekt wel bevestiging buiten je relatie.

Voor sommigen hoort een beetje flirten er gewoon bij — “ik ben toch niet getrouwd?” — terwijl anderen het zien als emotioneel vreemdgaan. De grens ligt dus niet vast, maar hangt af van wat jullie als koppel afspreken.

Toch zijn er een paar red flags die vaak terugkomen:

• Je doet iets wat je niet durft te tonen aan je partner.

• Je zoekt aandacht of intimiteit bij iemand anders.

• Je voelt je schuldig achteraf.

Kort gezegd: als je het moet verbergen, is het meestal al over de grens. Of je nu team “flirten mag” of team “alleen oog voor één” bent: eerlijk communiceren over waar die grens ligt, kan heel wat drama besparen.

Volgens het bekende fabeltje zou de gemiddelde man elke zeven seconden aan seks denken. Dat zou neerkomen op meer dan 8.000 keer per dag, wat, eerlijk, vrij onpraktisch klinkt.

Onderzoekers van de Ohio State University gingen die bewering testen en kwamen tot iets realistischer cijfers:

• Mannen denken gemiddeld 19 keer per dag aan seks.

• Vrouwen gemiddeld 10 keer per dag.

Nog steeds best vaak, maar wel een pak minder dan wat het internet ons al jaren probeert wijs te maken.

Het verschil zit niet alleen in geslacht

Wat vooral opvalt: het gaat niet enkel om wie er vaker aan seks denkt, maar hoe comfortabel mensen zijn om dat toe te geven.
In dezelfde studie gaven onderzoekers aan dat mannen zich minder schamen om seksuele gedachten te delen, terwijl vrouwen die vaker onderdrukken of minimaliseren.

Met andere woorden: het verschil tussen man en vrouw is deels biologisch, maar deels ook sociaal. Want laten we eerlijk zijn: als iemand in een enquête vraagt “hoe vaak denk jij aan seks?”, wie antwoordt daar nu zonder nadenken eerlijk op?

Seksgedachten ≠ altijd lust

Nog iets interessants: niet elke seksuele gedachte heeft met opwinding te maken. Veel mensen linken seksgedachten aan nieuwsgierigheid, stressvermindering of gewoon verveling. Soms is het niet meer dan een random gedachte die opduikt tussen twee PowerPoints door.