Drie jaar nadat Pano al aantoonde dat Vlaamse universiteiten te laks omgaan met grensoverschrijdend gedrag, blijkt dat er amper iets veranderd is. Verschillende uniefs pasten hun procedures aan, maar in de praktijk blijven zware straffen uitzonderlijk.

Demir wil binnen de zes maanden een volledige doorlichting van alle tuchtprocedures aan universiteiten en hogescholen. Ze sluit daarbij een onafhankelijk tuchtorgaan niet uit, zeker omdat interne procedures vaak jaren aanslepen en opvallend milde straffen opleveren. In de reportage krijgt een UGent-professor die schuldig werd bevonden aan fraude én grensoverschrijdend gedrag bijvoorbeeld slechts een graadverlaging. “Dat roept vragen op”, zegt Demir.

Opvallend: ook nieuwe rectoren, zoals Jan Danckaert (VUB) en Petra De Sutter (UGent), geven in de reportage toe dat er iets moet veranderen. Ze staan open voor een extern orgaan dat sneller en objectiever kan optreden.

CD&V vraagt ondertussen een hoorzitting in het Vlaams Parlement om te bekijken wat er de voorbije twee jaar wél veranderd is.

De Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS) reageert scherp bij VRT NWS. Volgens hen “staat veilig studeren in gevaar”. Ze willen drie dingen: meer transparantie na meldingen, onafhankelijke behandeling van klachten én inspraak van studenten bij het beleid rond grensoverschrijdend gedrag.

Baasjes reageren meestal pas als een hond gromt of uithaalt. Maar volgens de studenten komen er al veel waarschuwingen vóór dat moment. “We zien dat mensen pas letten op de duidelijke signalen”, zegt studente Yana Derboven aan VRT NWS. “Terwijl honden eerst subtielere dingen doen die we gewoon niet herkennen.”

In Woof Reality wandel je met een VR-bril door een park en kom je verschillende honden tegen. Die tonen elk een stukje van wat in de hondentraining de ‘communicatieladder’ heet: kleine, subtiele stresssignalen bovenaan; pas helemaal onderaan zit het effectieve bijtgedrag. De bedoeling? Leren spotten wat er vooraf gebeurt, zodat je hond niet “plots” reageert, want zo plots is dat eigenlijk nooit.

Derboven geeft een voorbeeld: een hond die gaapt, hoeft niet moe te zijn. Het kan ook stress betonen en vragen om meer ruimte. Daarna volgen vaak duidelijkere tekens: kop wegdraaien, oren plat, spanning in het lichaam… en pas in de laatste fase bijt een hond echt.

Na de VR-wandeling krijg je een debriefing mee, zodat je weet hoe je de signalen ook bij je eigen viervoeter herkent.

Hoe gebruiken we AI op onze telefoon?

Voor volwassenen gaat het vooral over praktische dingen:

• persoonlijk advies en vragen (28%)

• snelle zoekmachine (26%)

• werkgerelateerde vragen (15%)

Tieners zetten AI dan weer extra slim in:

• 37% gebruikt het voor schoolwerk

• 36% als zoekmachine

• 20% om beelden, video’s of muziek te maken
  

Emoties delen met een chatbot

Opvallend: 22% van de tieners heeft al eens gevoelens of problemen gedeeld met een AI-chatbot. Bij jonge volwassenen (18-34) ligt dat ook vrij hoog (28%). En een kwart van de kinderen én een vijfde van de volwassenen stelt soms liever een vraag aan AI dan aan een vriend of familielid.

Of ouders dat oké vinden? Eerlijk: ze weten het zelf niet goed. 24% vindt het prima, 28% helemaal niet, en bijna de helft heeft geen uitgesproken mening. De impact van AI blijft voor velen nog een groot vraagteken.

Martine Hardeveld Kleuver van Swappie vindt die voorzichtigheid logisch, maar niet per se slecht: “We moeten AI vooral zien als een kans om dingen sneller en slimmer te doen. Dat jongeren het inzetten voor school, is exact waar het nuttig kan zijn. Het draait niet om verbieden, maar om bewust gebruik.”

Het onderzoek gebeurde bij 1.000 volwassen Belgen en 200 tieners tussen 10 en 17 jaar, uitgevoerd tussen 15 en 26 september 2025.