Tijdens CinemaCon sprak Tesfaye openlijk over het loslaten van zijn muzikale alter ego The Weeknd. Aan de zijde van regisseur Trey Edward Shults en co-ster Jenna Ortega vertelde hij aan Entertainment Weekly dat zijn nieuwe project, het album én de bijhorende film 'Hurry Up Tomorrow', als een soort afscheid voelt. “Het voelt zo,” zei hij. “Maar het zou evengoed een wedergeboorte kunnen zijn. Wie weet?”

De film, die op 16 mei in de zalen komt, is een experimentele psychologische trip waarin Tesfaye een fictieve versie van zichzelf speelt: Abel, een muzikant die kampt met slapeloosheid en wordt meegesleurd in een vreemde, mysterieuze wereld door Anima (Jenna Ortega). Barry Keoghan (van 'Saltburn') speelt zijn manager.

Wat dit project extra speciaal maakt? Het is rechtstreeks geïnspireerd op een liveoptreden in 2022 waar Tesfaye plots z’n stem verloor op het podium in LA. Die ervaring, en het mentale proces dat erop volgde, zorgde voor een complete reset van zijn muzikale visie. Het resultaat: 'Hurry Up Tomorrow.'

Regisseur Trey Edward Shults noemt de film bewust open voor interpretatie. Voor fans voelt het misschien als een afsluiter van The Weeknd, maar ook zonder voorkennis is het een op zichzelf staande trip.

De reeks gaat om een driehoeksverhouding tussen een meisje en twee broers, de complexe band tussen moeders en hun kinderen en de kracht van vrouwelijke vriendschap. Het vertelt een coming-of-age verhaal over eerste liefde, eerste liefdesverdriet en die ene onvergetelijke zomer.

In het nieuwe seizoen zit het derde jaar van Belly’s studie erop, en ze kijkt uit naar een nieuwe zomer in Cousins met haar grote liefde Jeremiah. Alles lijkt in kannen en kruiken, totdat onverwachte gebeurtenissen haar eerste liefde, Conrad, weer in haar leven brengen. Terwijl ze op de drempel van volwassenheid staat, moet Belly een keuze maken: wie van de twee broers heeft echt haar hart? Eén ding is zeker: deze zomer verandert alles.

Het derde seizoen gaat op woensdag 16 juli in première. Er komen in het totaal elf afleveringen.

Sommigen vinden het beeld seksistisch of provocerend op de verkeerde manier. De kritiek? Dat de cover inspeelt op de ‘male gaze’ of een soort Andrew Tate-fantasie uitstraalt.

Maar er is ook een grote groep die het net anders leest. Veel fans wijzen op de satirische insteek: het beeld speelt overduidelijk met machtsverhoudingen, maar draait ze tegelijk ook om. Zeker in combinatie met de release van haar nieuwste single 'Manchild', waarin Carpenter zich uitspreekt over infantiel gedrag bij mannen, lijkt de cover allesbehalve toeval.

Ook wordt er benadrukt dat er niets mis is met het vieren van je eigen seksualiteit, zolang je er zelf controle over hebt. En die controle, die straalt Carpenter uit. Het is cheeky, zelfbewust, en bold.

Sabrina zelf lijkt zich weinig aan te trekken van de ophef. In een interview met Rolling Stone zei ze: “It’s always funny when people complain… But those are the songs that you’ve made popular. Clearly you love sex. You’re obsessed with it." Met andere woorden: Sabrina weet wat ze doet.

Laat maar komen dat album op 23 augustus!