Craig Andres, een slotenmaker waarschuwt dat drugresidu op sleutels sloten kan beschadigen. Hij ziet steeds vaker klanten die hun deur niet meer open krijgen omdat cocaïneresten zich ophopen in het cilinderslot.

Daarnaast kan het dagelijks gebruiken van een sleutel als ‘snij-instrument’ om coke op te scheppen de vorm van de sleutel vervormen. Dit zorgt voor slijtage en kan uiteindelijk leiden tot vastzittende of kapotte sloten.

Volgens Andres is het probleem de laatste jaren toegenomen. “Een kleine buiging of een chip in de sleutel kan al genoeg zijn om het mechanisme in de war te brengen,” zegt hij. Zelfs als je sleutel het nog doet, kan de opgebouwde residu ervoor zorgen dat het slot uiteindelijk blokkeert.

Zijn advies? Gebruik je sleutel waarvoor die bedoeld is: om je huis binnen te komen.

Een studie uit het tijdschrift Personality and Individual Differences koppelt de frequentie van de ick aan narcistische trekjes. Onderzoekers ondervroegen 125 mensen (zowel mannen als vrouwen tussen 24 en 72 jaar) over hun datingervaringen en lieten hen persoonlijkheidstesten invullen. Wat bleek? Mensen met narcistische kenmerken bleken sneller af te knappen op kleine imperfecties bij een date.

Dat gevoel van afkeer – of dat nu gaat om de manier waarop iemand praat, lacht of ademt – komt volgens gedragsexpert Dr. Kyra Bobinet uit een deel van je brein dat geprogrammeerd is om ‘afknappers’ te spotten. "Het is een soort negativity radar die probeert te voorspellen of iets gaat mislukken", zegt ze.

Opvallend: vrouwen ervaren de ick vaker dan mannen. Dat zou volgens National Geographic kunnen komen omdat vrouwen gemiddeld gevoeliger zijn voor dingen die hen ‘gross’ doen voelen.

Toch waarschuwen experts om niet té snel te oordelen. Studieauteur Eliana Saunders zegt: “Voordat je iemand dumpt omdat zijn voeten bungelen op een stoel, stel jezelf de vraag: ligt het aan hen… of aan mij?” Misschien is je ick gewoon een mini-afknapper. Of misschien verwacht je onbewust een soort perfectie die niemand waar kan maken.

Kortom: check jezelf voor je weer swipet. Misschien is het niet je date die de ick is… maar jij.

De zin? “Waarom kan je niet meer zijn zoals [iemand anders]?” Of het nu gaat om een ex, de partner van een vriend(in) of zelfs een vroegere versie van je partner: het effect is hetzelfde. Travers noemt het de death-by-comparison-effect. En spoiler: dat eindigt zelden goed. “Je zegt eigenlijk: jij bent niet genoeg, en iemand anders zou dit beter doen.”

Wat volgt? Onzekerheid, afstand en een groeiend gevoel dat je moet bewijzen dat je goed genoeg bent — terwijl liefde net gaat over jezelf kunnen zijn.

Volgens Travers is het grootste probleem niet de vergelijking zelf, maar het feit dat mensen zich niet veilig genoeg voelen om hun echte gevoelens te delen. Ze durven niet zeggen wat hen stoort, en gooien er dan maar iets kwetsends uit.

Dus, volgende keer dat je ruzie hebt met je partner: skip de vergelijkingen. Communiceer eerlijk, zonder verwijten: je relatie zal je dankbaar zijn.