Je kent het wel: een nieuwe date, alles voelt leuk, en voor je het weet staat er een mysterieuze post op je story. Geen gezicht te zien, maar wel duidelijk dat je iemand aan het daten bent. Welcome to the soft launch. Alleen… is dat wel zo slim?

Volgens relatie-experts niet echt. Ashwini Nadkarni (Harvard Medical School) waarschuwt dat soft launching eigenlijk neerkomt op “de mening van anderen over je relatie peilen nog vóór je zelf weet waar je staat.” En dat kan het begin van serieuze twijfels zijn.

Zo’n post kan je partner het gevoel geven dat je je schaamt of hen liever “on hold” zet voor de buitenwereld. En omgekeerd: als je stiekem hoopt dat je crush jaloers wordt van die post, ben je misschien bezig met performen in plaats van daten.

Volgens relatiedeskundige Marisa T. Cohen kan het zelfs voelen alsof jullie levens niet écht samenkomen. “Je laat een deel van je relatie zien, maar tegelijk hou je hem verborgen. Dat kan verwarrend en kwetsend zijn.”

PR-prof Kintija Sluka voegt toe dat we te vaak nadenken over likes, reacties en hoe iets overkomt. “Niet alles in je leven moet een performance zijn. Al zeker je relatie niet.”

Dus, voor je weer een cryptisch beeld van z’n hand over je knie op je story dropt: misschien nog even wachten tot jullie weten waar jullie echt staan. Zoals Sluka het stelt: “Vraag jezelf af: voor wie doe je dit eigenlijk?”

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.