Het idee achter ‘The Ring’ is dat koppels elkaar beter kunnen begrijpen door elkaars emoties live te volgen. De ring werkt met biosensoren en AI om hartslag, huidtemperatuur en stemtrillingen te meten. Op basis van die gegevens licht het sieraad op in verschillende kleuren, afhankelijk van hoe iemand zich voelt. Stress, rust of – en hier wordt het interessant – opwinding. De makers claimen dat de technologie slim genoeg is om te onderscheiden of een verhoogde hartslag door sport komt of door iets anders. Maar stel dat je partner niet bij jou is en dat ding begint magenta te gloeien? Awkward.

Volgens Raw is de ring bedoeld om koppels dichter bij elkaar te brengen en emoties beter te begrijpen. Maar het voelt eerder als een luxe leugendetector in de vorm van een sieraad. Vertrouwen in je relatie? Prima. Vertrouwen in een gadget dat elk moment kan verklikken of je partner ‘iets voelt’?

‘The Ring’ wordt eind 2025 of begin 2026 gelanceerd. De prijs is nog onbekend, maar de vraag is vooral: wordt dit de toekomst van relaties, of gewoon een hypermoderne manier om je partner in de gaten te houden?

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.

Het constante “aanstaan” breekt je af

Tussen volle aula’s, kotgenoten die altijd binnenwippen, werkgroepen die alleen op jouw schouders lijken te hangen en sociale verplichtingen waar je eigenlijk geen energie voor hebt… je brein krijgt amper rust. Je moet lachen, praten, smalltalken, presteren, en dat elke dag opnieuw.

De druk om ‘gezellig mee te doen’ is hoger dan ooit

Studenten zeggen steeds vaker dat ze bas zijn om saai of “anti-sociaal” over te komen als ze een avond overslaan. Daardoor pushen veel jongeren zichzelf om toch maar mee te gaan. Resultaat: je tank geraakt leeg nog voor het weekend begint.

Smartphone = ook sociaal contact

Zelfs als je alleen op je kot zit, ben je eigenlijk nooit alleen. Groepschats, DM’s, memes, verplicht reageren op reels van vrienden… je hersenen blijven in sociale modus hangen. Rust krijgen we dus bijna niet meer.

Het is oké om even op pauze te duwen

Sociale uitputting is niet het signaal dat je “een slechte vriend” bent. Het betekent dat je systeem vol zit. Een dagje off-grid, een avond alleen serie kijken of gewoon niemand spreken, kan net maken dat je er daarna weer wél echt bij bent.