Je leest elke emoji als een mysterieus teken
Als je partner of love intrest een simpele 😊 stuurt, vraag jij je meteen af: "Waarom geen ❤️? Betekent dit iets? Is hij/zij boos? Vindt die me niet meer leuk?"

Je hebt eindeloze scenario's in je hoofd
Een simpele "Ik spreek je later" kan bij jou leiden tot een complete Netflix-serie in je gedachten, inclusief drama, cliffhangers en een onverwacht einde.

Je analyseert elk klein signaal
Hij zei 'tot straks' in plaats van 'tot snel'... Is dat een subtiele hint? Jij kunt van elk woord een puzzel maken.

Je spendeert uren aan het ontleden van gesprekken
Je scrollt door oude gesprekken alsof je een detective bent die op zoek is naar aanwijzingen. Wat bedoelde die nu echt met "ok"?

Je zoekt bevestiging bij je vrienden, veel bevestiging
Jij stuurt screenshots naar je vrienden met de vraag: "Wat denk jij dat hij/zij hiermee bedoelt?"

Je denkt vaak: 'Wat als…?'
Wat als ik te enthousiast overkwam? Wat als ik iets verkeerds heb gezegd? Wat als… de aarde ineens ophoudt met draaien? Het kan allemaal in jouw hoofd.

Je probeert te anticiperen op elke mogelijke uitkomst
Voor elke date of chat heb jij al 3 mogelijke scenario's en 5 noodplannen klaarstaan. Je laat niets aan het toeval over.

Herkenbaar? Geen stress! Overthinken is heel normaal, vooral als je iemand leuk vindt. Het betekent dat je geeft om je relatie! Probeer af en toe een stapje terug te doen, vertrouw op je gevoel en bedenk: niet elke 😊 hoeft een raadsel te zijn. 😉

Echte liefde geeft je over het algemeen rust (met af en toe wat chaos), terwijl angst om alleen te zijn vaak vooral stress, jaloezie en krampachtig vasthouden triggert.

Stel je deze vraag: als jij morgen zeker zou weten dat je iemand nieuw én leuk gaat ontmoeten, zou je dan nog in deze relatie blijven? Als het antwoord 'nee' is, hangt er misschien meer angst dan liefde.

Probeer ook te kijken of je nog jezelf kan zijn, of je grenzen gerespecteerd worden en of je samen groeit. Blijf je vooral omdat 'het wel oké is' en 'iedereen toch iemand heeft'? Dan ben je jezelf misschien kleiner aan het maken dan nodig.

Alleen zijn is niet falen, soms is het net de tussenstop die je nodig hebt om later wél voor de juiste persoon te kiezen.

Jongens maken daar vaak 'grapjes' over (“ik ben maar 1m75 hoor”, “kijk mijn dad bod”), maar die grap is meestal gewoon verstopte onzekerheid. Over lengte, spieren, buikje, haaruitval, lichaamsbeharing of hun penis: allemaal topics waar keihard over gelachen wordt, zolang het maar niet serieus wordt.

Het probleem? Veel mannen hebben nooit geleerd om écht over hun lichaam te praten zonder uitgelachen te worden. Terwijl het net deugd kan doen om te horen dat je niet de enige bent die zich klein voelt naast die ene gymbro.

Onthoud: niemand ziet eruit als een filter in real life, en niemand checkt jouw 'fouten' zo hard als jijzelf. En eerlijk: iemand die goed in z’n vel zit en respectvol is, blijft 100 keer aantrekkelijker dan iemand met een sixpack en nul emotionele intelligentie.