Waar voorheen een bezoek vaak maar 1 à 2 uur duurde, spenderen studenten nu gemiddeld 2 tot 3 uur in de bib. Studeren, groepswerken maken of gewoon even ontsnappen aan de drukte: de bib is voor velen de place to be. 92% van de studenten ging het afgelopen jaar minstens één keer, en bijna 40% doet dat zelfs wekelijks.

Hoewel de meeste studenten komen om te studeren (31%), gebruiken sommigen de bib ook voor technologie zoals 3D-printers (17%) of om boeken te lenen (14%).

Maar er is ook ruimte voor verbetering: te weinig studieplekken en te veel afleiding of lawaai zijn vaak een reden om niet te gaan. Meer dan de helft van de studenten zou zelfs vaker gaan als de bib langer open was of er meer afgeschermde ruimtes waren.

Volgens de politie stond de muziek in de bar vaak luider dan de meter aangaf. In combinatie met een reeks klachten over geluidsoverlast was dat genoeg voor een stevige straf. De bar zelf reageert voorzichtig op sociale media en bevestigt dat ze de beslissing begrijpen, maar ze laten in het midden wat er precies met de geluidsmeter gebeurde.

HDR benadrukt wel dat het runnen van een fakbar geen easy job is. Geweld, diefstal en vandalisme zijn volgens hen wekelijks aan de orde. Vrijwilligers treden op als stewards, er werden geluidsdempende panelen geplaatst, geluidswerend glas in de achterdeur en zelfs een nieuwe muziekinstallatie aangeschaft om netjes onder de 95 decibel te blijven. Toch bleven de stadsmetingen problemen tonen.

Ook studentenkoepel LOKO springt in de bres voor de fakbars. Voorzitter Dora Leko zegt dat de cafés hard inzetten op een goeie relatie met de stad, KU Leuven en de buurt. En dat werkt: het aantal klachten neemt al jaren af. In 2023 waren het er nog 97, vorig jaar 84, bevestigt de Leuvense politie.

Toch blijft HDR met de gebakken peren zitten. De fakbar voelt zich machteloos, omdat veel van de overlast buiten hun muren ontstaat. Roepende studenten, nachtlawaai, wildplassen: dingen waar zij de schuld van krijgen, maar die niet altijd te controleren.

Ondertussen roept HDR studenten op om zich respectvol te gedragen en blijft de bar activiteiten organiseren, alleen dan zonder muziek.

Baasjes reageren meestal pas als een hond gromt of uithaalt. Maar volgens de studenten komen er al veel waarschuwingen vóór dat moment. “We zien dat mensen pas letten op de duidelijke signalen”, zegt studente Yana Derboven aan VRT NWS. “Terwijl honden eerst subtielere dingen doen die we gewoon niet herkennen.”

In Woof Reality wandel je met een VR-bril door een park en kom je verschillende honden tegen. Die tonen elk een stukje van wat in de hondentraining de ‘communicatieladder’ heet: kleine, subtiele stresssignalen bovenaan; pas helemaal onderaan zit het effectieve bijtgedrag. De bedoeling? Leren spotten wat er vooraf gebeurt, zodat je hond niet “plots” reageert, want zo plots is dat eigenlijk nooit.

Derboven geeft een voorbeeld: een hond die gaapt, hoeft niet moe te zijn. Het kan ook stress betonen en vragen om meer ruimte. Daarna volgen vaak duidelijkere tekens: kop wegdraaien, oren plat, spanning in het lichaam… en pas in de laatste fase bijt een hond echt.

Na de VR-wandeling krijg je een debriefing mee, zodat je weet hoe je de signalen ook bij je eigen viervoeter herkent.