Meer dan 1.000 studenten deden mee aan het onderzoek, en de resultaten zijn opvallend. Belgische studenten betalen gemiddeld €478 per maand voor een kamer met gedeelde faciliteiten, terwijl internationale studenten voor dezelfde kamer gemiddeld €561 neerleggen. Voor een studio betalen zij zelfs gemiddeld €760, een flinke hap uit het budget.

Een opvallend cijfer: voor bijna 70% van de Belgische respondenten betaalt de familie of voogd het kot. Bij internationale studenten is dit iets meer dan 30%. Zij betalen vaak hun kot zelf (39,1%). Ongeveer 1 op de 5 respondenten doet dit samen met hun ouders, bij zowel Belgische als internationale respondenten.

De prijs blijkt de belangrijkste reden waarom Belgische respondenten ervoor kiezen om niet op kot te gaan. Bijna 50% van hen pendelt liever, terwijl de internationale studenten vaak geen andere keuze hebben en dus verplicht zijn om op kot te zoeken. Dit verklaart waarom 77% van de internationale studenten wel op kot zit, terwijl minder dan de helft van de Belgische respondenten dat doet.

Wat vinden studenten belangrijk aan een kot? Prijs staat met stip op één. Een wettelijk huurcontract wordt ook als belangrijk gezien. Brik speelt daarop in door kotbazen te verplichten om via hun platform met een standaardcontract te werken.

Hoewel bijna de helft van de Belgische studenten aangeeft dat ze relatief makkelijk een kot vinden, is het voor internationale studenten vaak een ander verhaal. Bijna een kwart van de internationale respondenten omschrijft de zoektocht als zeer moeilijk, al vinden de meesten binnen twee maanden een plek.

Uit het onderzoek blijkt dat de meeste respondenten kiezen voor een kamer met een gedeelde badkamer en keuken. Waarschijnlijk speelt het prijsaspect hier een rol in. Deze kamers zijn goedkoper dan de kamers met een eigen badkamer of de studio’s. Internationale studenten kiezen vaker voor deze laatste twee types dan Belgische respondenten.

De prijzen blijven stijgen, met een toename van 10 tot 17% ten opzichte van vorig jaar. Volgend jaar komt Brik met nieuwe cijfers, maar één ding is duidelijk: op kot gaan in Brussel wordt er niet goedkoper op.

Baasjes reageren meestal pas als een hond gromt of uithaalt. Maar volgens de studenten komen er al veel waarschuwingen vóór dat moment. “We zien dat mensen pas letten op de duidelijke signalen”, zegt studente Yana Derboven aan VRT NWS. “Terwijl honden eerst subtielere dingen doen die we gewoon niet herkennen.”

In Woof Reality wandel je met een VR-bril door een park en kom je verschillende honden tegen. Die tonen elk een stukje van wat in de hondentraining de ‘communicatieladder’ heet: kleine, subtiele stresssignalen bovenaan; pas helemaal onderaan zit het effectieve bijtgedrag. De bedoeling? Leren spotten wat er vooraf gebeurt, zodat je hond niet “plots” reageert, want zo plots is dat eigenlijk nooit.

Derboven geeft een voorbeeld: een hond die gaapt, hoeft niet moe te zijn. Het kan ook stress betonen en vragen om meer ruimte. Daarna volgen vaak duidelijkere tekens: kop wegdraaien, oren plat, spanning in het lichaam… en pas in de laatste fase bijt een hond echt.

Na de VR-wandeling krijg je een debriefing mee, zodat je weet hoe je de signalen ook bij je eigen viervoeter herkent.

Hou het kort en praktisch
Met mensen die alles kunnen omdraaien of groter maken dan het is, win je geen ellenlange discussies. Je hoeft niet te bewijzen dat je gelijk hebt. Houd gesprekken basic en zonder drama.

Stop met detective spelen
Een pathologische leugenaar ga je niet “ontmaskeren” zoals in een Netflix-serie. Ze liegen soms sneller dan ze nadenken, en jij wordt gewoon moe van het controleren. Geloof wat jij ziet gebeuren. Laat de rest liggen.

Zet grenzen die niet te bespreken zijn
Je hoeft geen lange uitleg te geven. Een korte “ik stap even uit dit gesprek” of “ik doe niet mee aan het drama” is genoeg. Rustig, duidelijk, consequent.

Verwacht geen sorry
Sommige mensen hebben weinig zelfinzicht. Je kan hopen op een “je hebt gelijk”, maar de kans is klein dat het komt. Fijn als het gebeurt, maar bouw je verwachtingen er niet rond.

Hou je persoonlijke info veilig
Niet iedereen moet alles van je weten. Zeker niet iemand die dingen kan omdraaien of later tegen jou gebruiken. Deel alleen wat voor jou oké voelt.

Kijk wat het met jou doet
Als je elke keer leeg, schuldig of gespannen buitenkomt, is dat een signaal dat de dynamiek niet gezond is. Afstand nemen is dan geen fout of zwakte, maar zelfzorg.

Vriendelijk blijven… maar wel op afstand
Je hoeft geen ruzie te maken om iemand minder dichtbij te laten komen. Je kan vriendelijk zijn in de groep, meedoen aan gesprekken, maar de diepe één-op-één’s skippen en niet meer mee in hun emotionele rollercoaster stappen. Dat is niet fake zijn, dat is jezelf beschermen.

Als het écht te toxisch wordt
Dan mag je volledig kiezen voor je eigen rust. Een simpele “dit werkt niet meer voor mij, dus ik neem afstand” is meer dan voldoende. Geen drama, geen ellenlange gesprekken. De rest ligt bij hen.

Bottom line
Je kan iemand anders niet veranderen, maar je kan wel bepalen hoeveel impact die persoon op jou heeft. Soms is dat genoeg om de stress in je hoofd én vriendengroep een pak lichter te maken.