Dankzij haar kwetsbare teksten en krachtige stem heeft Gracie Abrams fans als Olivia Rodrigo, Lorde en Taylor Swift. De Amerikaanse begon al op jonge leeftijd met het schrijven van nummers. Haar eerste nummer schreef ze op achtjarige leeftijd en als tiener plaatste ze video's op YouTube, die miljoenen keren werden bekeken. Haar nummers zoals '21', 'I miss you, I'm sorry' en 'Stay' geven een inkijkje in de ervaringen van jongvolwassenen.

Haar debuutalbum 'Good Riddance', geproduceerd door Aaron Dessner van The National, bevat nummers die reflecteren op een periode van intense veranderingen in haar leven. Liedjes zoals 'Where do we go now?' en 'i know it won't work' bieden een diepe en eerlijke kijk op deze veranderingen.

Met haar tweede album 'The Secret of Us' heeft Gracie Abrams een meer actieve rol in het productieproces op zich genomen. Het album werd gemaakt nadat Gracie mocht openen voor Taylor Swifts 'The Eras Tour' in de VS en bevat ook een nummer met de superster. Dit album, opnieuw een samenwerking met Aaron Dessner, voegt een nieuwe levendigheid toe aan haar muziek en nodigt luisteraars uit om hun eigen emoties te verkennen.

Tickets voor het concert zijn beschikbaar vanaf vrijdag 19 juli om 10u via livenation.be.

Om dat te vieren stond ze gisteravond al op het podium in New York, en later dit jaar trekt ze op tour, langs arena’s zoals Madison Square Garden en The Kia Forum. Ook België krijgt een stop: op woensdag 11 maart 2026 staat Rapp in de Lotto Arena in Antwerpen.

“Ik zeg dit niet om medelijden te krijgen, maar om licht te werpen op waar ik achter de schermen mee te maken heb gehad”, aldus Justin. “Als je deze ziekte hebt gehad of iemand kent die er last van heeft, dan weet je: leven met deze ziekte kan meedogenloos slopend zijn, zowel mentaal als fysiek. Toen ik de diagnose kreeg, was ik zeker geschokt. Maar ik begreep tenminste waarom ik op het podium stond met enorme zenuwpijn, of me gewoon ontzettend moe of misselijk voelde.”

De zanger heeft een tijdje getwijfeld of hij zou stoppen met toeren, maar dat besloot hij uiteindelijk toch niet te doen. "Ik besloot dat de vreugde die optreden me geeft veel groter is dan de vluchtige stress die mijn lichaam voelde. Ik ben zo blij dat ik ben doorgegaan. Ik heb niet alleen mijn mentale doorzettingsvermogen aan mezelf bewezen, maar ik heb nu ook zoveel bijzondere momenten met jullie die ik nooit zal vergeten.”