Theresa Schnorbach, psycholoog en slaapwetenschapper voor matrassenmerk Emma, heeft met Stylist gepraat over hoe slaap en hersengezondheid samenhangen. Dit zijn de gevolgen van een nachtje weinig slaap:

Je bent minder aandachtig

Voldoende slaap is volgens Schnorbach zeer belangrijk voor je denkvermogen. Ze legt uit: "Als je te weinig slaapt, mis je die herstellende, lichte slaapfase die je geheugen, leervermogen, reactiesnelheid en logisch denken verbetert. Daardoor voel je je na een slechte nacht alsof je minder scherp bent, je aandacht verslapt, en het gewoon moeilijker is om helder te denken."

Je hebt meer honger

Ze vertelt ook dat slechte slapers lagere niveaus hebben van het hongerremmende hormoon leptine en hogere niveaus van ghreline, dat juist je hongergevoel aanwakkert. Dus een nachtje slecht slapen kan ervoor zorgen dat je de volgende dag meer zin hebt om te snacken.

Je hebt je gevoelens minder onder controle

Een ander gevolg is dat je emotioneel onstabieler wordt. Ze legt uit dat tijdens diepe slaap de productie van het stresshormoon noradrenaline wordt gestopt, terwijl andere hersengebieden die te maken hebben met emotie en geheugen juist actiever worden. Zo kun je nare herinneringen verwerken zonder stress en helpt het bij het helen van emotionele wonden. "Als je de hele nacht ligt te woelen, worden deze processen onderbroken en kun je je emoties minder goed reguleren", klinkt het.

De gevolgen op lange termijn

Langdurig slaaptekort heeft serieuze gevolgen. Als je dagenlang te weinig diepe slaap krijgt, krijg je die verloren slaap niet zomaar ingehaald. Het kan leiden tot mentale problemen zoals depressie of zelfs geheugenverlies, waardoor het risico op Alzheimer toeneemt.

Slapeloosheid kan de gevoeligheid van je hersenen aantasten en de communicatie tussen verschillende delen verstoren, wat je hersenfunctie kan veranderen. Om dit aan te pakken, raadt ze aan om jezelf aan licht bloot te stellen, je koffie-inname te beperken en af en toe een dutje te doen

Het begint eigenlijk al vóór je iets zegt. Check eerst even bij jezelf wat precies pijn deed. Was het een opmerking, een actie, een moment waarop je je in de steek gelaten voelde? Hoe duidelijker jij het snapt, hoe makkelijker je het kan uitleggen.

En dan: keep it calm. Je hoeft geen lange monoloog te droppen, maar iets als “Hé, mag ik even iets zeggen? Iets dat mij wat raakte…” zet al de toon. Het is zacht, maar duidelijk. Vertel wat er gebeurde, hoe het voelde en waarom. Focus op jezelf, niet op “jij deed dit, jij deed dat”. Je vermijdt meteen dat de ander in verdedigingsmodus schiet.

Maar soms… gebeurt dat alsnog. De ander wordt defensief. Dat kan omdat ze zich schuldig voelen, omdat ze schrikken of omdat ze niet goed weten hoe ze moeten reageren. Als dat gebeurt, blijf dan rustig en herhaal de kern: dat je dit zegt omdat je de vriendschap belangrijk vindt, niet om drama te creëren. Iets als: “Ik wil geen ruzie, ik wil gewoon dat je weet hoe het voor mij voelde.”

Laat ze ook even ademen. Soms zakt de defensiviteit als ze merken dat jij niet aan het aanvallen bent. En als het gesprek echt vastloopt? Zeg dat je er later op kan terugkomen wanneer jullie allebei wat rustiger zijn. Dat is niet wegwandelen, maar volwassen communiceren.

En laat ruimte voor hun reactie. Misschien wisten ze het gewoon niet. Misschien bedoelden ze het totaal niet zo. Soms valt er meteen een “wow, sorry”, soms moet iemand het even laten bezinken. Allebei oké.

Het punt is: je kan perfect zeggen dat iemand je gekwetst heeft zonder dat het escaleert. Uiteindelijk draait vriendschap om veiligheid, eerlijkheid en kunnen zeggen wat je voelt zonder judged te worden. En vaak wordt jullie band er net sterker van.