Opvallend genoeg staat sadisme bovenaan de lijst, gedefinieerd als het toebrengen van fysiek of psychologisch leed aan een ander om seksuele opwinding op te wekken, met een jaarlijks zoekvolume van 9.876.000 wereldwijd.

Masochisme, de tegenhanger van sadisme en de neiging om seksuele bevrediging te halen uit eigen pijn of vernedering, staat op de tweede plaats met 6.600.000 zoekopdrachten. Op de derde plaats vinden we CBT (cock & ball torture), wat staat voor het toepassen van pijn of beknelling op de penis of testikels, met meer dan vijf miljoen zoekopdrachten.

De vierde meest voorkomende fetisj is claustrofobie, wat betekent dat mensen seksueel opgewonden raken door opgesloten te worden in kleine ruimtes, met 3.612.000 zoekopdrachten. De top vijf wordt afgesloten door vicarfilie, waarbij mensen opgewonden raken door de seksuele verhalen van anderen en hierin meeleven.

Hieronder vind je de top 10 van seksuele fetisjen wereldwijd:

1. Je brein is letterlijk verslaafd aan je ex

Volgens neurowetenschapper Helen Fisher (Rutgers University) vertoont ons brein na een breuk gelijkaardige patronen als bij afkickverschijnselen. Liefde activeert hetzelfde beloningssysteem als drugs: dopamine, oxytocine, adrenaline. Wanneer dat plots stopt, snakt je brein naar dezelfde ‘rush’. Even hun profiel bekijken kan dan aanvoelen als een mini-shotje van wat je ooit had.

2. We willen controle (of closure)

Een break-up komt vaak met onzekerheid: Doet die ander het beter dan ik? Heeft hij of zij iemand nieuw? Door te stalken proberen we die controle terug te krijgen. Klinisch psycholoog Dr. Ramani Durvasula legt uit dat dit gedrag gelinkt is aan de behoefte om ons eigen ego te beschermen. “We vergelijken onszelf om te bevestigen dat we ook verder kunnen,” zegt ze.

3. Het algoritme speelt mee

Zelfs als je wil stoppen, maakt het internet het niet makkelijk. TikTok, Instagram en Snapchat weten precies wat (of wie) je wil zien. Zodra je één keer op hun naam klikt, gooit het algoritme hun content opnieuw in je feed. Resultaat: je brein krijgt steeds nieuwe triggers om ‘even te kijken’.

4. Nostalgie verkoopt (ook emotioneel)

Onderzoek van Psychology Today toont aan dat nostalgie ,zelfs naar slechte relaties, tijdelijk troostend werkt. Herinneringen aan ‘de goede momenten’ activeren het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor emotioneel comfort. Maar dat effect is kort: hoe vaker je kijkt, hoe moeilijker het wordt om echt los te laten.

5. We zoeken bevestiging, niet per se de persoon

Vaak mis je niet de ex zelf, maar het gevoel dat iemand je kende, appte, en aandacht gaf. Volgens relatietherapeut Esther Perel draait het stalkgedrag vooral om zingeving: “We proberen via de ander te begrijpen wie we zelf waren in die relatie.”

Wat kan je eraan doen?

Er is geen shame in een kleine check, maar als je merkt dat je dagelijks kijkt of hun stories blijft refreshen, helpt het om even afstand te nemen. Zet hun account op ‘mute’, verwijder oude chats, of vraag jezelf af waarom je kijkt. Vaak zegt dat meer over jouw herstelproces dan over hen.

Want ja, we doen het allemaal. Maar echt verdergaan begint pas wanneer je je nieuwsgierigheid niet meer hoeft te stillen. Zelfs niet om 1u ’s nachts met je telefoon onder de lakens.

Volgens de Britse apotheeksite MedExpress zou twee derde van de mannen met erectieproblemen aangeven dat porno er iets mee te maken heeft. De reden? Wie vaak pornografische beelden bekijkt, zou op den duur ongevoeliger worden voor echte seksuele prikkels, wat het moeilijker maakt om opgewonden te raken of een erectie te behouden.

De discussie kreeg extra aandacht nadat presentator Ore Oduba onlangs vertelde over zijn dertig jaar durende pornoverslaving, die volgens hem zijn leven “compleet verwoestte”. Zijn verhaal legde een groter probleem bloot: jonge mensen die al op erg jonge leeftijd toegang krijgen tot expliciete content.

Uit het onderzoek blijkt dat 82 procent van de Britse mannen porno kijkt, en dat een derde al vóór hun vijftiende voor het eerst volwassen content zag. Meer dan de helft zegt dat het hun relaties negatief heeft beïnvloed, en 62 procent geeft toe dat hun mentale gezondheid eronder lijdt, met gevoelens van schuld, schaamte en zelfs verslaving tot gevolg.

Wat extra verontrustend is: een deel van de respondenten bekent porno te kijken op ongepaste plaatsen – van het werk tot in openbare toiletten of zelfs op het openbaar vervoer.

“Als mensen porno beginnen te kijken op publieke plekken, wijst dat op afhankelijkheid,” zegt dr. Sophie Dix van MedExpress. “Overmatig gebruik zorgt voor desensitisatie: je hebt steeds meer en extremer materiaal nodig om hetzelfde gevoel te krijgen, wat op termijn tot seksuele én mentale problemen kan leiden.”

In België bestaan gelijkaardige hulplijnen voor wie worstelt met pornoverslaving. Bij De Druglijn kan je anoniem en gratis terecht via chat of telefoon voor advies en begeleiding.