In het verleden zijn er al meerdere barbies voor torenhoge prijzen over de toonbank gegaan. Een exemplaar uit 1960 ging voor 2.000 euro van de hand, een zeldzame barbie uit 1998 bracht 1.510 euro op en voor een vintage pop uit 1967 werd ruim 1.000 euro betaald. Benieuwd of jouw oude barbies ook geld in het laatje kunnen brengen? Check dan onderstaande tips!

1 - Leeftijd
Als vuistregel geldt: hoe ouder de barbie, hoe hoger de waarde - vooral als ze in perfecte staat verkeert. Een barbie uit 1959 in uitstekende staat wordt door de expert geschat op ongeveer 10.000 euro. Goed bewaarde originele barbies uit de jaren 1960 en 1970 worden verkocht voor bedragen van drie tot vier cijfers.

Typische kenmerken van dit eerste barbie-tijdperk zijn gaten aan de onderkant van haar voeten en een papieren label op haar pols. De wittere kleur kan ook een waardevolle indicator zijn, omdat het materiaal van oude poppen de kleur niet goed vasthield. Op de achterkant van barbie staat ook het opschrift "Made in Japan", het land waar de modepop tussen 1959 en 1972 werd gemaakt.

Om de leeftijd en het model van je barbie te achterhalen, vind je bij jongere poppen een productnummer van vijf cijfers op de hals; voor andere poppen kunnen online databases zoals Fashion-doll-guide of Vintagebabs je van meer informatie voorzien.

2 - Verpakking en accessoires
De staat van een barbie is een belangrijke factor bij het bepalen van de prijs. Dit geldt ook voor de verpakking. Originele barbies in een gesealde verpakking - en dus in perfecte staat - brengen de hoogste bedragen op. Zo kunnen verzamelaars er zeker van zijn dat de accessoires die erbij horen aanwezig zijn.

3 - Nagellak en klikkende knieën
Bij goed bewaarde barbies is de nagellak nog intact en maken hun knieën een karakteristiek klikkend geluid, wat de waarde verhoogt. Daarentegen verlagen geknipt en gematteerd haar, beschadigde nagellak of zelfgemaakte make-up met viltstiften de waarde. Net zoals groene oren. "In de jaren 60 droeg barbie oorbellen die soms groene verkleuringen achterlieten," legt speelgoedexpert Barbara Bieshaar uit. "Deze vlek is moeilijk te verwijderen en vermindert daarom de waarde van de poppen. Dit geldt ook voor beschadigingen, zoals krassen of afbladderende verf."

4 - Speciale edities
Speciale edities met bijzondere ontwerpen, samenwerkingen met beroemdheden of poppen die speciale gebeurtenissen zoals het jubileum van de Queen herdenken, hebben vaak een hogere waarde. Maar zelfs edities die vroeger weinig interesse trokken, zoals de rockester barbies uit de jaren 1980, kunnen snel aan populariteit winnen door toenemende interesse in popcultuur.

5 - Barbie, een ware fashionista
Daarnaast zijn samenwerkingen met modehuizen opvallend: barbie is al gekleed door meer dan zeventig ontwerpers, van Dior tot Armani en Versace tot Oscar de la Renta. Deze samenwerkingen met deze mode iconen behoren ook tot de poppen die hogere bedragen kunnen opbrengen.

In een interview met LADbible vertelt ze dat de media vaak een vertekend beeld scheppen van mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. “Iedereen denkt dat ze superslim en manipulatief zijn,” zegt ze. “Maar in werkelijkheid hebben de meesten een lager dan gemiddeld IQ. Ze denken dat ze slim manipuleren, maar vaak zijn ze daar eigenlijk helemaal niet goed in.”

Dr. Shaw werkt als expert samen met de politie en rechtbanken, en bestudeert waarom mensen extreme dingen doen. Ze zegt dat niet alle moordenaars psychopaten zijn. Dat is een misvatting die ze regelmatig hoort. “We hebben de neiging om te denken dat moordenaars compleet anders zijn dan wij, maar iedereen heeft de capaciteit om in de verkeerde omstandigheden verschrikkelijke dingen te doen.”

Volgens de NHS vertonen mensen met deze stoornis vaak weinig empathie, impulsief gedrag en soms agressieve uitbarstingen. Denk aan bekende figuren zoals Ted Bundy, die door experts gezien wordt als een ‘klassieke psychopaat’.

Toch waarschuwt Shaw om niet te snel labels te plakken. “We moeten stoppen met psychopaten te zien als briljante, kwaadaardige genieën. De realiteit is veel minder filmisch en juist dat maakt het net zo verontrustend.”

De maatregel maakt deel uit van Trumps strengere immigratiebeleid. In een memo aan ambassades wereldwijd staat dat consulaten voortaan ook de ‘gezondheidstoestand en financiële draagkracht’ van visumaanvragers moeten beoordelen. Denk aan ziektes zoals diabetes, hartproblemen, mentale stoornissen en dus ook obesitas. De redenering: zulke aandoeningen zouden de Amerikaanse belastingbetaler te veel geld kosten.

Een voorbeeldvraag in het document luidt: “Heeft de aanvrager voldoende financiële middelen om zijn medische kosten te dragen, zonder hulp van de overheid?” Wie dat niet overtuigend kan aantonen, riskeert een weigering.

Critici noemen het beleid discriminerend en gevaarlijk, omdat visumofficieren geen medische achtergrond hebben maar nu wél mogen beslissen of iemand te ziek of te dik is om het land binnen te komen.