Resultaten van de studie suggereren dat men tegenwoordig gemiddeld twee keer per maand seks heeft. Pre-corona stond de teller volgens The Mirror nog op drie. Verder blijkt ook dat ruim 19 procent van de vrouwen en bijna 23 procent van de mannen zich zorgen maakt over zijn of haar seksleven.

Kijken we naar de jongste doelgroep, dus 18- tot 24-jarigen, dan was 20 procent van de vrouwen en 17 procent van de mannen ontevreden over hun seksleven. Bij 45- tot 59-jarigen liggen deze percentages een stuk hoger: 28 procent bij de vrouwen en 41,5 procent bij de mannen.

Ook is gebleken dat men tegenwoordig minder vaak een soa-test laat doen. In 2010 deed 39 procent van de mensen met een nieuwe sekspartner dat nog, tegenwoordig komt het gemiddelde percentage niet boven de 16.

Tijdens een orgasme loopt het nog verder uit de hand: je lichaam gooit dopamine, oxytocine en endorfines in het rond. Dat zijn dezelfde stoffen die vrijkomen wanneer je een goede workout afrondt, of een warme chocolatine binnenwerkt na een lange lesdag. Resultaat? Dat ultra-relaxte, 'ik kan de wereld aan'-gevoel achteraf.

Maar da’s niet alles: bepaalde delen van je brein gaan zelfs even op vliegtuigmodus. De zones die verantwoordelijk zijn voor stress en controle dimmen tijdelijk, waardoor overthinkers eindelijk eens niet over alles piekeren. Je pleasure-, emotie- en fantasiecentra? Die draaien net op volle kracht.

Goed nieuws: je hoeft geen acrobatische standjes of TikTok-seks-hypes te proberen om dit effect te voelen. Een degelijk orgasme, solo of met iemand anders, is genoeg om je hersenen een mentale mini-vakantie te geven.

En zelfs als je niet in de mood bent, kan simpele aanraking al helpen. Seksuoloog Gigi Engle wijst op “touch starvation”: mensen die te weinig fysiek contact krijgen, voelen dat mentaal én fysiek. Een stevige knuffel kan je lichaam al in co-regulatie brengen: je zenuwstelsel gaat dan letterlijk mee in de rustige cadans van de ander.

Conclusie? Je brein houdt van seks, maar ook van aanraking in het algemeen. Dus ja: soms is een knuffel, een stoeipartijtje of een solo-moment precies wat je koppie nodig heeft.

Zo kan je het herkennen: je voelt je na gesprekken vaak schuldig, je zegt constant “sorry” terwijl je niet goed weet waarom, of je vraagt aan vriend(inn)en: “Ben ik nu echt zo raar?”

En zo kan je ermee omgaan:

• Herken de signalen. Als je je constant schuldig voelt, “gek” wordt genoemd of alles in vraag stelt, is dat een red flag.
• Check bij jezelf: als iets niet oké voelt, is dat meestal niet random.
• Reality check met een vriend(in): vertel wat er gebeurt en vraag hoe het overkomt.
• Durf grenzen te trekken: je mag zeggen “hier voel ik mij niet goed bij” en het gesprek stoppen.
• Maak het niet kleiner dan het is: ook in een situationship of “we zien wel”-fase heb je recht op respect.

Kort samengevat: als iemand je constant doet twijfelen aan jezelf, is dat geen “chemie”, maar gewoon niet healthy. En als iets structureel niet goed voelt, mag je er ook gewoon mee kappen. Je bent niet hun therapeut of reddingsboei. Iemand kan alleen veranderen als die dat zélf wil en er ook echt aan werkt.

Jij bent wél verantwoordelijk voor wie je toelaat in je hoofd en in je leven.