Zweedse wetenschappers hebben een onderzoek gedaan waarbij okselzweet werd gebruikt. Hun vermoeden is dat de geur hersenbanen activeert die verband houden met emoties, wat een kalmerend effect kan geven.

Voor de studie werden vrijwilligers gevraagd om okselzweet te doneren, geproduceerd tijdens het kijken van een enge of juist een vrolijke film. Bijna vijftig vrouwen met sociale angst kregen vervolgens de opdracht om aan enkele van deze monsters te ruiken. De één kreeg echte lichaamsgeur onder haar neus, de ander schone lucht. Ook kregen ze mindfulness therapie.

Wat blijkt nou? Degenen die werden blootgesteld aan het zweet leken het beter te doen tijdens de mindfulness dan de anderen. Het maakte daarbij niet uit of het zweet afkomstig was van iemand die een grappige of een horrorfilm had gekeken.

Onderzoekers gaan nu uitzoeken of het zweet inderdaad een positieve invloed kan hebben op mensen met sociale angst. Deze week worden de eerste bevindingen gepresenteerd tijdens een medische conferentie in Parijs.

Enter The Shoutlet: een mini-kussen van memory foam dat speciaal ontworpen is om in te schreeuwen, zonder dat je buren of kotgenoten denken dat er iets mis is. Volgens het merk werkt het als een soort stressbal, maar dan voor je stem. Je schreeuwt al je frustraties eruit, terwijl het kussen het geluid dempt.

De wetenschappelijke bewijzen voor “scream therapy” zijn beperkt, al bestaat het al sinds de jaren ’70. Sommige psychologen geloven dat het kan helpen als tijdelijke ontlading, maar waarschuwen ook dat je jezelf kan aanleren om bij stress agressief te reageren. Niet ideaal dus, als je structureel rust zoekt.

Toch is er ook de funfactor. Journalisten van de New York Post testten The Shoutlet uit en waren positief verrast: ze voelden zich opgelucht, minder gespannen en zelfs een beetje blij. “Ik dacht dat ik me awkward ging voelen, maar eigenlijk was het net grappig en bevrijdend,” klonk het.

Voor wie het eens wil proberen: The Shoutlet kost $29,99 (zo'n 28 euro) en is voorlopig alleen online te koop.

Baidu, de ‘Google van China’, heeft namelijk een patent aangevraagd voor een AI-systeem dat dierenklanken zou kunnen vertalen naar menselijke taal. Jep, letterlijk blaf naar babbel.

De technologie zou gebruik maken van AI om geluiden, gedrag en zelfs fysieke signalen van dieren te analyseren. Op basis daarvan probeert het systeem te achterhalen hoe het dier zich voelt, en wat het eigenlijk wil zeggen. Denk aan: “Ik ben blij dat je thuis bent!” of “Gast, waar blijft mijn eten?”

Het idee zit nog in de onderzoeksfase, maar Baidu zegt dat er nu al veel interesse is. En da’s niet zo gek: eerdere pogingen om dierentaal te begrijpen, zoals honden die met knopjes communiceren, gingen al vaak viraal. Alleen zou dit project nog een stap verder gaan: echte vertaling, met woorden en al.

Niet alleen honden en katten komen aan bod. Onderzoekers van Project CETI proberen momenteel zelfs het mysterieuze geklik van potvissen te ontcijferen. Ja, die dieren zouden een soort fonetisch alfabet hebben.

Of we binnenkort écht een gesprek kunnen voeren met onze viervoeter? Nog niet meteen. Maar het feit dat er technologie in de maak is om het te proberen, is op z’n minst… woef-waardig.