De dildo is zo’n 16 centimeter lang, maar is vermoedelijk nog groter geweest. Het zou kunnen dat het object door de tijd heen is gekrompen.

Het is niet helemaal duidelijk waar de dildo voor gebruikt werd. Onderzoekers kijken naar drie mogelijke verklaringen. Een daarvan is dat het object gebruikt werd voor seksueel plezier. Een andere mogelijkheid dat het als stamper is gebruikt, voor culinaire doeleinden of om ingrediënten te malen voor cosmetica of medicinale behandelingen. De derde mogelijke functie was dat het object deel uitmaakte van een standbeeld dat mensen konden aanraken voor geluk - wat gebruikelijk was in het Romeinse rijk.

Wat inmiddels wel zeker is, is dat de dildo vroeger veel gebruikt is. Uit een analyse blijkt dat beide uiteinden gladder zijn, wat zou wijzen op herhaald contact.

De voeten van Eric zijn 34,30 centimeter lang, wat goed is voor schoenmaatje 59 én een vermelding in het Guinness World Records-boek van 2025. Maar daar blijft het niet bij, want naast de voeten van Eric zijn ook zijn handen enorm: met 23,20 centimeter de grootste van een levende tiener.

Hoewel de lengte van zijn ledematen verschillende ongemakken met zich meebrengt – het kopen van schoenen is bijna onmogelijk – zitten er volgens Eric ook voordelen aan. “Ik ontmoet heel veel interessante mensen”, zegt hij. “Veel mensen willen met me praten over mijn voeten en handen.”

En bovendien, voegt hij toe, kan zijn grote lichaam ook handig zijn op school. “Ik ben een uitstekende blocker bij allerlei verschillende sporten.”

Mensen hebben 23 paar chromosomen in elke cel. Chromosomen bevatten je DNA en bepalen bijvoorbeeld of je een man of vrouw wordt. Het 23e paar is hiervoor belangrijk: vrouwen hebben twee X-chromosomen, mannen één X- en één Y-chromosoom. Dat Y-chromosoom zorgt ervoor dat een embryo zich ontwikkelt tot een jongen.

Het Y-chromosoom is essentieel voor het man-zijn, want het wordt van vader op zoon doorgegeven. Maar het is eigenlijk niet nodig om te overleven. Het X-chromosoom is veel belangrijker en heeft maar liefst 900 genen die eiwitten aanmaken. Het Y-chromosoom heeft er nog maar 100. Door de jaren heen is het Y-chromosoom flink gekrompen en langzaam aan het degenereren.

Maar dat was niet altijd zo. Zo'n 166 miljoen jaar geleden had het Y-chromosoom net zoveel genen als het X-chromosoom. Het probleem is dat het Y-chromosoom geen partner heeft om genen mee uit te wisselen, zoals andere chromosomen dat wel doen. Hierdoor kan het schadelijke mutaties niet kwijt en blijft het krimpen.

Toch probeert het Y-chromosoom zichzelf te redden. Een Deense studie ontdekte dat het Y-chromosoom zichzelf repareert met behulp van een speciale DNA-sequentie, palindromen genaamd. Dit helpt om de gezondheid van sperma te behouden. Maar ondanks deze trucjes blijft het Y-chromosoom achteruitgaan. Bij sommige diersoorten, zoals Japanse spitsmuizen, is het zelfs al verdwenen. In dat geval kan het SRY-gen, dat het geslacht bepaalt, naar een ander chromosoom verhuizen. Maar ook dat chromosoom zou uiteindelijk hetzelfde lot ondergaan.

Dus, wat betekent dit voor de toekomst? Als het Y-chromosoom blijft krimpen, kan dat gevolgen hebben voor de menselijke voortplanting. Zonder Y-chromosoom geen sperma, en zonder sperma geen kinderen. Technologie kan een deel van de problemen oplossen, bijvoorbeeld door genetische manipulatie, waarmee koppels van hetzelfde geslacht of onvruchtbare mannen kinderen kunnen krijgen. Maar de vraag is of dat de natuurlijke voortplanting ooit helemaal kan vervangen.

Volgens het onderzoek zou het Y-chromosoom over 4,6 miljoen jaar kunnen verdwijnen. Tegen die tijd zou de manier waarop we geslacht en voortplanting begrijpen, compleet anders kunnen zijn—of er is misschien zelfs een nieuw geslacht ontstaan.