De man was op vakantie toen het gebeurde. Hij moest tijdens een safari naar het toilet en ging nietsvermoedend op een wc zitten. Niet veel later voelde hij een steek in zijn ballen. Want wat bleek nou? Een zeer giftige slang die op de bodem van het toilet op zijn prooi zat te wachten, had er volgens verschillende media zijn tanden in gezet.

Het slangengif verspreidde zich in zijn geslachtsdelen, waardoor het arme slachtoffer steeds meer pijn kreeg. Omdat het dichtstbijzijnde ziekenhuis 350 kilometer verderop was, moest er een helikopter aan te pas komen om hem te vervoeren. Eenmaal daar – uren later – zagen artsen dat zijn geslachtsdelen gezwollen waren en een dieppaarse kleur hadden gekregen.

De artsen pompten hem vol met antigif en andere medicijnen, om het onmiddellijke gevaar onder controle te krijgen. De Nederlander kampte namelijk met scrotale necrose, een vleesetende ziekte die zich zeer snel verspreidt. Als dokters er niet op tijd bij waren geweest, was de penis van de man hoogstwaarschijnlijk gaan afsterven.

Inmiddels maakt het slachtoffer het goed. Zijn piemel werkt weer naar behoren en ook het gevoel in zijn geslachtsdeel is helemaal terug.

(Photo by James Wainscoat on Unsplash)

De wedstrijd heet Space Out Competition en laat deelnemers samenkomen om negentig minuten niks te doen. En met niks bedoelen we ook echt niks. Het is zelfs niet toegestaan om in slaap te vallen.

Alle deelnemende kandidaten worden tijdens de competitie met een hartslagmeter beoordeeld op hoe kalm en stabiel hun hartslag blijft. Degene met de beste resultaten én de meeste stemmen van het toekijkende publiek, wint de wedstrijd.

Het initiatief werd in 2014 in het leven geroepen door de kunstenaar Woopsyang, die het lanceerde als een openbaar kunstproject om in te gaan op de intense werkcultuur van Zuid-Korea en om de mentale rust te bevorderen.

Het onderzoek werd uitgevoerd door onderzoekers van de University of Wisconsin-Madison onder jonge meisjes. Die kregen een stressvolle situatie voorgeschoteld en werden vervolgens onderverdeeld in drie groepen. Een groep mocht hun moeder omhelzen, de tweede groep mocht hun moeder bellen en de andere groep mocht hun moeder alleen een bericht sturen.

De resultaten daarvan waren opvallend. Want wat bleek nou? De meisjes die hun moeder hoorden of omhelsden, hadden een even grote stijging van het ‘knuffelhormoon’ oxytocine (een knuffelhormoon) en duidelijke daling van het stresshormoon cortisol. De meisjes die hun moeder alleen een berichtje mochten sturen, hadden geen stijging van oxytocine en bleven een even hoge waarde van cortisol houden.

Oftewel: het horen van de stem van je moeder werkt net zo goed als het krijgen van een fysieke knuffel. Dus heb je stress? Bel dan gewoon eventjes je mama op <3.